Towarzystwo Przyjaciół Wielunia

Amor Wielunis nos iungit

Towarzystwo Przyjaciół Wielunia powstało w 1977 roku z inicjatywy ówczesnego dyrektora Muzeum Ziemi Wieluńskiej Tadeusza Olejnika. Już na początku istnienia Stowarzyszenia, jego Członkowie określili główne cele i formy działalności. Towarzystwo miało na celu: „Krzewienie miłości do Wielunia, pielęgnowanie jego tradycji, upowszechnianie wiedzy o mieście, jego przeszłości i dniu dzisiejszym ,(…) opieki nad zabytkami przeszłości, inicjowanie wydarzeń artystycznych, naukowych i propagandowych o Wieluniu, (…) utrzymanie więzi z byłymi mieszkańcami Wielunia mieszkającymi w innych regionach kraju oraz poza jego granicami, upamiętnianie miejsc pamięci narodowej na terenie miasta oraz postaci związanych z Wieluniem.”(Statut TPW,1997,s.1).

W swej prawie 40-letniej historii TPW było pomysłodawcą i organizatorem bardzo wielu istotnych przedsięwzięć. Z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Wielunia zorganizowano w 1983 r. obchody jubileuszu 700-lecia miasta. W programie obchodów znalazła się m. in. sesja naukowa „700 lat miasta Wielunia”, która była jednym z najważniejszych punktów uroczystości. W 1989 roku Towarzystwo wspólnie z Zarządem Głównym Stowarzyszenia Wisła – Odra zorganizowało sesję naukową poświęconą 50. rocznicy wybuchu II wojny światowej. W związku z 50. rocznicą zakończenia II wojny światowej  TPW przedstawiło Radzie Miejskiej w Wieluniu projekt zorganizowania w Wieluniu Światowego Forum Miast Otwartych zniszczonych na skutek bombardowań lotniczych. Uroczystość w Wieluniu zainaugurowała  Międzynarodowa Konferencja „Problematyka Bombardowania Miast Otwartych w latach 1939- 1945”, która odbyła się 1 IX 1995 roku w Muzeum Ziemi Wieluńskiej. W maju 1997 roku,  z okazji 20-lecia działalności TPW, zorganizowano
IV Forum Regionalnych Towarzystw Kultury Województwa Sieradzkiego.

Bardzo ważnym elementem działalności TPW jest publikowanie wydawnictw poświęconych Wieluniowi i ziemi wieluńskiej. W większości publikacje dotyczą historii miasta i napisane są, bądź opracowane przez długoletniego prezesa Towarzystwa Przyjaciół Wielunia Tadeusza Olejnika. Z chwilą powstania w 1999 roku Wieluńskiego Towarzystwa Naukowego ww. Stowarzyszenie stało się filarem działalności wydawniczej.
Towarzystwo Przyjaciół Wielunia w ciągu ostatnich kilku lat wsparło finansowo wydanie publikacji regionalnych. Wśród najważniejszych tytułów należy wymienić „Leksykon Miasta Wielunia”, „Małą antologię poezji ziemi wieluńskiej”, tomik poezji Niny Pawlaczyk „Chwile ulotne” oraz okolicznościowy katalog „Czesław Woś- grafika, ekslibris”.

Towarzystwo Przyjaciół Wielunia promuje formy aktywnego wypoczynku. Od 1996 roku przy Stowarzyszeniu działa Sekcja Cyklistów Relaks, która skupia w swoich szeregach 45 miłośników wypraw rowerowych po najpiękniejszych zakątkach ziemi wieluńskiej. Rajdy rowerowe organizowane przez Towarzystwo mają charakter turystyczno – krajoznawczy, poznawczy i edukacyjny.

Dużą popularnością wśród mieszkańców Wielunia cieszy się organizowany od 2001 r. cykl spotkań „Ludzie i ich pasje”. Celem przedsięwzięcia jest prezentowanie wybitnych postaci związanych z Wieluniem, a zamieszkujących w różnych regionach Polski. Wśród zaproszonych gości znaleźli się m. in. Jagoda Komorowska – krytyk mody, Wanda Bednarek – Mirowska – wykładowca PWSTiF w Łodzi, prof. dr hab. Andrzej Niekrasz – artysta plastyk, prof. dr hab. Andrzej Marciniak – prawnik, prof. dr hab. Józef Kocur – psychiatra, prof. dr hab. Andrzej Zawada – literaturoznawca, prof. dr hab. Leon Dorozik – ekonomista, Prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie – Zbigniew Kazimierz Witek i wielu innych.

Towarzystwo Przyjaciół Wielunia jest także organizatorem różnego rodzaju konkursów o tematyce regionalnej. W ciągu ostatnich kilkunastu lat z inicjatywy Stowarzyszenia zorganizowano m.in.: kilka edycji konkursu literacko- fotograficznego „Mój magiczny Wieluń”; konkurs historyczny „Jan Długosz i jego związki z ziemią wieluńską”;  konkurs historyczny „Wieluń był pierwszy”; grę miejską „Śladami Jana Długosza w Wieluniu”.

Do bardzo istotnych zadań Towarzystwa Przyjaciół Wielunia należy opieka nad miejscami pamięci narodowej oraz zabytkami architektury. Stowarzyszenie sprawuje opiekę nad mogiłami osób zasłużonych dla miasta. Z inicjatywy Towarzystwa zostały odnowione nagrobki Joanny Żubrowej, Felicji Rymarkiewiczowej, Pelagii Zasadzińskiej oraz odsłonięto tablice pamiątkowe na grobach majora pilota Mieczysława Kałuży oraz majora Władysława Kryka. Na wniosek TPW w Parku Miejskim im. Żwirki i Wigury Urząd Miasta zamontował tablice informacyjne z nazwą parku. Z inicjatywy TPW park przy ulicy Wojska Polskiego nazwano imieniem majora pilota Mieczysława Kałuży. Istotnym elementem bieżącej działalności TPW są konsultacje z zakresu historii miasta, udzielane studentom i uczniom. Obecnie Stowarzyszenie liczy 241 członków, w tym dwa koła młodzieżowe przy Młodzieżowym Domu Kultury i Zespole Szkół nr 1 w Wieluniu.

Młodzi członkowie Towarzystwa Przyjaciół Wielunia z Zespołu Szkół nr 1

Młodzi członkowie Towarzystwa Przyjaciół Wielunia z Zespołu Szkół nr 1 przy kronikach Towarzystwa

Nowy prezes Iwona Podeszwa

Członkowie Zarządu w czasie zebrania.Marzec 2016. Przy mikrofonie Iwona Podeszwa

Zarząd Towarzystwa Przyjaciół Wielunia w czasie uroczystości 1 września

Zarząd Towarzystwa Przyjaciół Wielunia w czasie uroczystości 1 września 2016 r.

Skład Zarządu TPW:

prezes- Franciszek Porażka
I wiceprezes- Zygmunt Wujec
II wiceprezes- Iwona Podeszwa
sekretarz- Henryka Jabłonowska
członek- Marzena Uryszek
członek- Małgorzata Walczak
członek- Anna Wójcik
członek- Włodzimierz Kałczak
członek- Stanisław Pioruński

Komisja Rewizyjna:
przewodnicząca- Jadwiga Reczkin
członek- Tadeusz Sierandt
członek- Wacław Urbaniak

 

Zofia Szpikowska – pedagog i animatorka kultury

Jest nauczycielem śpiewu i muzyki oraz wicedyrektorem w Powiatowym Młodzieżowym Domu Kultury i Sportu w Wieluniu. Z Powiatowym Młodzieżowym Domem Kultury i Sportu związana jest od 1993 roku. Ponadto jest wokalistką, trenerem wokalnym, kompozytorem, autorką tekstów piosenek.

Ukończyła wydział wychowania muzycznego na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie, podyplomowe Studium Emisji Głosu na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy oraz wiele kursów metod śpiewu, cykl warsztatów kompletnej techniki wokalnej, w tym unikalny cykl „Odkryj swój głos” w Laboratorium Olgi Szwajgier. Była uczestniczką Międzynarodowych Sesji Wokalistyki Zespołowej i wielu ogólnopolskich seminariów dla dyrygentów chóralnych.

Tak naprawdę jest inicjatorką i animatorką wielu imprez artystycznych, założycielką klasy aktywności twórczej w II LO im. Janusza Korczaka. Za pracę pedagogiczną została w 2009 roku odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a w 2012 roku Złotym Krzyżem Zasługi Prezydenta RP.

Zofia Szpikowska kocha poezję, malarstwo (sama maluje), ale przede wszystkim muzykę. Z muzyką zetknęła się już w szkole podstawowej, gdzie grała na akordeonie i gitarze. W liceum stworzyła z koleżanką duet wokalny, obsługujący wszystkie uroczystości szkolne. Potem były: nauka w Studium Wychowania Przedszkolnego, studia muzyczne w Cieszynie i Bydgoszczy.

Spod jej ręki wyszły talenty takie jak: Dominika Czarnecka (Teatr Muzyczny w Łodzi), Joanna Osyda, dziś uznana aktorka.

W czasie pracy w Kolegium Nauczycielskim w Wieluniu stworzyła grupy śpiewające i grające poezję. Wraz z nimi zdobywała liczne nagrody na konkursach i festiwalach.  Na festiwalu we Włocławku wyróżnienie zdobyły jej dwa teksty… Potem wszystko, co napisała, kryła do szuflady, aż do roku 2016, kiedy zdecydowała się na swój wieczór autorski, który odbył się 12 sierpnia. Wcześniej śpiewała
(tylko na imprezach okolicznościowych) z zespołem „Kontrast”.

Do dziś kocha poezję śpiewaną. Jest to taki gatunek muzyczny, mówi, do którego trzeba być dojrzałym wewnętrznie, by wyśpiewać i wygrać emocje zawarte w tekście. Tekst musi być zawsze pierwszy, wtedy łatwiej stworzyć do niego muzykę i wydobyć przesłanie poety. Dobrze, jeśli tekst sam w sobie nosi ładunek melodyjności, wtedy prościej jest wyrazić emocje autora i zilustrować muzycznie treść. Dlatego często sięga po utwory uznanych autorów: Wyspiański, Gałczyński, Chańcza, ostatnio do tekstów Magdaleny Kapuścińskiej i do swoich tekstów. Pierwszy wiersz, autorstwa Władysława Broniewskiego, umuzyczniła w czasach licealnych.

Tworzenie muzyki do tekstów poetyckich rozpoczęła na początku lat 90. XX wieku. Komponowała na potrzeby młodzieży, głównie tej, śpiewającej poezję.

Teraz otworzyła swoją szufladę. W międzyczasie napisała muzykę do tekstu Jacka Kaczmarskiego „Zamki na niebie” i zdecydowała się na występ na Lubelskim Festiwalu Piosenki Autorskiej i Poetyckiej im. Jacka Kaczmarskiego w Lublinie. Do Wielunia przyjechała z wyróżnieniem. Wystąpiła też w konkursie Poetycko – Muzycznej Bitwy w Gorlicach (piosenka autorska), gdzie zaśpiewała „Zamki na niebie” i ”Jeżeli porcelana to wyłącznie taka”, zdobyła I miejsce i voucher na dziesięciogodzinne nagranie studyjne. W studio Papaya w Lipinkach, przy akompaniamencie akordeonu i pianina, nagrała 6 piosenek.

Marzeniem Zofii Szpikowskiej jest nagranie profesjonalnej i pełnowymiarowej płyty. Być może spróbuje je zrealizować przez platformę crowdfundingową Polak Potrafi.pl

To przyszłość. Bliższą i zrealizowaną inicjatywą był wieczór autorski, na który 12 sierpnia zaprosiła wielunian, wieczór na którym urzekła słuchaczy talentem kompozytorskim, autorskim i wokalnym. W tym dniu wystąpiła w roli solistki. Akompaniowali jej Zbigniew Szpikowski (akordeon) i Michał Rorat – pianino. Artystka zaprezentowała własne kompozycje do tekstów poetyckich m.in. Stanisława Wyspiańskiego, Bolesława Leśmiana, Andrzeja Bursy, Stanisława Barańczaka i obecnej na spotkaniu Magdaleny Kapuścińskiej oraz do wierszy własnych, stworzonych całkiem niedawno. Klimatu wieczorowi dodały utrzymane w jednolitej konwencji nastrojowo wykonane utwory, zapalone świece i wystawa obrazów Joanny Dudek.

W trakcie wieczoru swoją nauczycielkę śpiewu podziwiali wychowankowie Powiatowego Młodzieżowego Domu Kultury i Sportu i byli bardzo dumni. Uczestnicy spotkania z niecierpliwością oczekują kolejnego recitalu Zofii Szpikowskiej. A pani Zofia? Wspólnie z Magdaleną Kapuścińską marzą o otwarciu Wieluńskiego Salonu Literackiego …

Pierwsza od lewej, członek jury IX Powiatowego Konkursu Piosenki Poetyckiej

Pierwsza od lewej, członek jury IX Powiatowego Konkursu Piosenki Poetyckiej

W czasie XI Powiatowego Spotkania Młodych Keyboardzistów, 22 kwietnia 2016 r.

W czasie XI Powiatowego Spotkania Młodych Keyboardzistów, 22 kwietnia 2016 r.

Pierwsza od prawej: członek jury w w XI Powiatowym Spotkaniu Młodych Keyboardzistów

Pierwsza od prawej: członek jury w w XI Powiatowym Spotkaniu Młodych Keyboardzistów

Emdekolada czerwiec 2016

Emdekolada czerwiec 2016

Na festynie 4 września 2016 r. Osiedle za Szpitalem

Na festynie 4 września 2016 r. Osiedle za Szpitalem

 

Wystawa „Obrazowanie sacrum” i występ Zespołu Śpiewaczo – Obrzędowego z Ożarowa

Europejskie Dni Dziedzictwa w Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie

Tegoroczna, 24.edycja Europejskich Dni Dziedzictwa przebiegała pod hasłem „Gdzie duch spotyka się z przestrzenią – świątynie, arcydzieła, pomniki”. Włączyło się w nią aktywnie Muzeum Ziemi Wieluńskiej.  W drugi weekend września odbył się Muzealny Rajd Rowerowy Szlakiem Wieluńskich Kościołów Drewnianych na trasie Wieluń – Gaszyn – Kadłub – Popowice – Grębień – Wieluń i wernisaż wystawy malarstwa Daniela Pieluchy – „Nadrealizm polski”, połączony z koncertem kameralnym „Trzeba marzyć”. W trzeci weekend spotkania przeniosły się do Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie Oddział Muzeum Ziemi Wieluńskiej gdzie otwarta została wystawa fotograficzna „Obrazowanie sacrum” i wystąpił Zespół Śpiewaczo – Obrzędowy z Ożarowa.

Otwarcie wystawy "Obrazowanie sacrum"

Otwarcie wystawy „Obrazowanie sacrum”

Zespół Śpiewaczo - Obrzędowy z Ożarowa

Zespół Śpiewaczo – Obrzędowy z Ożarowa

Najmłodsze członkinie Zespołu z dyrektorem Henrykiem Strózikiem, dawnym mieszkańcem Ożarowa

Najmłodsze członkinie Zespołu z Henrykiem Strózikiem, dawnym mieszkańcem Ożarowa

Na wystawie, zorganizowanej przez Muzeum Wnętrz Dworskich w oficynie przydworskiej, można podziwiać wizerunki NMP sfotografowane w okolicznych zabytkowych świątyniach. Oglądać można obrazy z Bolesławca, Rudy, Grębienia, Gaszyna, Kadłuba, Łaszewa, Naramic, Konopnicy, Komornik, Wielunia. Wystawa prezentuje niewielki wycinek tego, co zawarte jest w publikacji „Wizerunki Matki Bożej na Ziemi Wieluńskiej” zaprezentowanej przez kierownika Jarosława Eichstedta, wydanej przez Muzeum Ziemi Wieluńskiej.

Kierownik Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie prezentuje książkę "Wizerunki Matki Bożej na ziemi wieluńskiej"

Kierownik Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie prezentuje książkę „Wizerunki Matki Bożej na ziemi wieluńskiej”

Po otwarciu wystawy wszyscy przenieśli się do sali kominkowej Dworku gdzie zaprezentował się Zespół Śpiewaczo – Obrzędowy z Ożarowa. Zespół, jak powiedziała Wanda Majtyka, autorka scenariuszy i reżyserka, najchętniej prezentuje się w widowiskach, ale dziś zaprezentuje pieśni, z jakimi występuje na różnych przeglądach, i za które zdobywa nagrody.  W przedstawionym repertuarze znalazły się dwie pieśni miłosne („W moim ogródeczku wyrosły goździki”, „Dobry wieczór dziewczyno”), trzy pieśni frywolne („Wydej, że mnie Matuś”, „Za stodołóm trawka nisko”, „Za stodołóm na dymbie”), pieśń dziadowska „Dzisiaj, jutro, wczoraj”, gawęda o pieniądzach, sprytnej babie i diable w wykonaniu Wandy Majtyki, dwie dumki ukraińskie („Wiadereczko”, „Smukła jarzębina”), pieśń dworska „Piękna Alfredzia”, dwie pieśni pasterskie („Pase jo se pase”, „Kukułeczka”), trzy pieśni różne („Rybka”, „Jest drożyna”, „Szła dziewczyna”), pieśń sieroca „Lecą łabędzie” i na koniec pieśń „Za Niemen, za Niemen”, czym zespół wywołał wielkie wzruszenie u uczestników koncertu. Na bis zespół zaśpiewał piosenkę z widowiska „Wesele sieroty”.

Od prawej kierownik Zespołu Grażyna Hadryś, autorka tekstów i reżyserka Wanda Majtyka, solistka Wanda Owczarek i ...

Od prawej kierownik Zespołu Grażyna Hadryś, autorka tekstów i reżyserka Wanda Majtyka, solistka Wanda Owczarek i …

Zespół wykonuje pieśń dziadowską, jako solistka występuje Wanda Owczarek

Zespół wykonuje pieśń dziadowską, jako solistka występuje Wanda Owczarek

Zespół urzekł słuchaczy bogatym repertuarem, kolorami wieluńskich strojów, swobodą i obyciem na scenie. Wszyscy obecni na koncercie życzyli im sukcesów na przeglądzie w Łodzi i w Tarnogrodzie, na które wyjeżdżają w październiku.

Podziękowania za występ na ręce Grażyny Hadryś, kierownika Zespołu składa Jan Książek, dyrektor Muzeum Ziemi Wieluńskiej

Podziękowania za występ na ręce Grażyny Hadryś, kierownika Zespołu składa Jan Książek, dyrektor Muzeum Ziemi Wieluńskiej

25 lat profesji zakonnej sióstr Immakulaty i Marietty ze Zgromadzenia Antoninek

Moim Umiłowanym jest Ten,

Który mnie pierwszy wybrał

17 września dla sióstr Immakulaty (Katarzyna Hadryś) i Marietty (Regina Kamińska) ze Zgromadzenia Sióstr Opieki Społecznej im. św. Antoniego z Padwy w Wieluniu był dniem odnowienia ślubów zakonnych. Srebrny jubileusz pobytu i pracy w Zgromadzeniu przyszło siostrom przeżywać w Roku Miłosierdzia, o czym przypominały okolicznościowe plansze w kościele: „25 Miłosierni jak Ojciec” i „25 Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” oraz przesłanie z „Pamiątki 25–lecia ślubów zakonnych s. Immakulaty:

Poślij Twojego Ducha i uświęć

wszystkich nas Jego namaszczeniem,

aby Jubileusz Miłosierdzia

był rokiem łaski od Pana.

Celebransi Mszy świetej

Celebransi Mszy świętej

Główny celebrans bp Łukasz Bazun, z lewej ks. Henryk Orszulak, z prawej ks. Marian Mermer

Główny celebrans bp Łukasz Bazun, z lewej ks. Henryk Orszulak, z prawej ks. Marian Mermer

Siostry odnawiają swoje śluby

Siostry odnawiają swoje śluby

Od lewej siostra Marietta i siostra Immakulata

Od lewej siostra Marietta i siostra Immakulata

Uroczysta Eucharystia z odnowieniem ślubów zakonnych była sprawowana w kościele p.w. św. Józefa w Wieluniu. W koncelebrze, pod przewodnictwem ks. bpa Łukasza Bazuna, ordynariusza diecezji kaliskiej, wielu kapłanów z Wielunia i Wieruszowa. Przybyły też siostry Antoninki z Matką Generalną, siostrą Marią i siostrą Przełożoną Franciszką, Bernardynki, rodzice i rodzeństwo sióstr, przedstawiciele władz samorządowych – burmistrz Paweł Okrasa i starosta Andrzej Stępień, nauczyciele i dyrekcja Gimnazjum nr 1 im. Kazimierza Wielkiego, gdzie pracuje siostra Immakulata, chór parafii św. Józefa pod dyrekcją organisty Szymona Blajera. W homilii nawiązującej do fragmentu Ewangelii wg św. Mateusza „O naśladowaniu Jezusa” i do słów: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech zaprze się siebie samego, niech weźmie krzyż swój na ramiona i niech Mnie naśladuje” ks. bp Łukasz mówił o wdzięczności. Eucharystia, którą sprawujemy, jest wdzięcznością za siostry, które od 25. lat, wierne swojemu powołaniu służą Bogu i bliźniemu. Przyszły do Zgromadzenia, jako młode dziewczyny, jeszcze nie w pełni ukształtowane wewnętrznie, ale przekonane o swoim powołaniu, a droga powołania zakonnego nie jest drogą łatwą, jest to droga z krzyżem Chrystusa. Siostry podjęły krzyż i realizują swoje powołanie poprzez pracę z ubogimi, chorymi, z ludźmi wykluczonymi poprzez chorobę, ubóstwo, ale też przez posługę w kościołach diecezjalnych, jako zakrystianki, w szkołach, jako katechetki, prowadzą przedszkola. Pracują w kraju i we Włoszech.

Odnowienie ślubów to wyrażenie zgody na pracę z drugim człowiekiem i oczekiwanie na kolejny jubileusz. Siostry potwierdziły słuszność swojego wyboru sprzed 25. lat.  Dalej w ich życiu pozostają aktualne słowa:

Umiłowany Jezu.

Dziękuję Ci, że mnie wybrałeś

dla Siebie i poślubiłeś, aby kochać i służyć.

Błogosławię Cię i uwielbiam teraz i w wieczności

Po odnowionych ślubach

Po odnowionych ślubach

W imieniu sióstr jubilatek, przede wszystkim Bogu za dar wybrania, rodzicom i ludziom spotkanym na drodze w czasie 25. letniego posługiwania, w tym kapłanom, ks. biskupowi, Matce Generalnej, siostrom ze Zgromadzenia Antoninek, podziękowała siostra Immakulata. Po uroczystym „Ciebie Boga wysławiamy” i po pasterskim błogosławieństwie siostry zaprosiły wszystkich na agapę w Domu Macierzystym przy ulicy Szkolnej.

Jubilatki dziekują

Jubilatki dziękują

Od lewej siostra Immakulata , bp Łukasz Bazun, siostra Marietta

Od lewej siostra Immakulata , bp Łukasz Bazun, siostra Marietta

Promocja książki „Śpiewnik wieluński. Cz.2”

Na promocję książki autorstwa Marka Dery (1959 – 2015) i Małgorzaty Dziurowicz–Kaszuby, która odbyła się 12 września w Powiatowej Bibliotece Publicznej w Wieluniu, zaprosiły Starostwo Powiatowe w Wieluniu i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Wieluniu -wydawca książki. Wśród zaproszonych gości znaleźli się dyrektorzy placówek kulturalnych Wielunia, członkowie zespołów ludowych „Ostrowianie” z Ostrówka, Zespołu Folklorystycznego z Popowic, studenci III wieku, Tomasz Spychała – etnograf, Jerzy Kaszuba z Sieradza, Arkadiusz Uchacz – dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej I Stopnia w Wieluniu, i przyjaciele Marka Dery. Spotkanie poprowadzili: Małgorzata Dziurowicz – Kaszuba, Anita Kokot (siostra Marka Dery), Stanisław Kokot (szwagier), Kamil Kokot (siostrzeniec). Nie przyjechali tylko Piotr Dahlig i Ewa Sławińska–Dahlig wspierający autorów merytorycznie.

Uczestnicy spotkania promocyjnego

Uczestnicy spotkania promocyjnego

Od lewej: Małgorzata Dziurowicz - Kaszuba, Kamil Kokot, Stanisław Kokot, Anita Kokot

Od lewej: Małgorzata Dziurowicz – Kaszuba, Kamil Kokot, Stanisław Kokot, Anita Kokot

„Śpiewnik Wieluński. Część 2”, książka epitafium dla zmarłego w ubiegłym roku Marka Dery, jest publikacją poświęconą pieśni ludowej Ziemi Wieluńskiej. Zmarły autor – absolwent Akademii Muzycznej w Łodzi, muzyk, kompozytor, publicysta, folklorysta, autor wielu książek, nauczyciel muzyki w Młodzieżowym Domu Kultury w Wieluniu i Państwowej Szkole Muzycznej I Stopnia w Wieluniu – w pieśni i muzyce zawarł całe swoje życie. Pieśń ludowa i muzyka wyznaczyły drogę jego artystycznej działalności, co przełożyło się na 27 lat pracy z 18-toma  zespołami muzycznymi działającymi przy Kołach Gospodyń Wiejskich i Gminnych Ośrodkach Kultury na terenie Ziemi Wieluńskiej. Jeszcze w roku 2000 prowadził 10 zespołów i 6-ciu solistów.  W pracy z dziećmi i młodzieżą starał się zarazić ich muzyką, którą kochał i zachęcić do udziału w pracach zespołów ludowych, ukazując piękno i bezcenną wartość pieśni ludowych.

Jako instruktor cieszył się zaufaniem i uznaniem wykonawców. Zagrał 2100 koncertów, wziął udział w 700 konkursach, ze swoimi zespołami zdobył 500 nagród.

W 2001 roku, po chorobie, w czasie rekonwalescencji, opracował zebrane przez siebie pieśni i wydał je w formie książkowej w 2002 roku, jako „Śpiewnik wieluński. Część I”.

Marek Dera z książką "Śpiewnik wieluński. Część I)

Marek Dera z książką „Śpiewnik wieluński. Część I)

Kolejną pozycją była książka „Muzyka instrumentalna dawnej ziemi wieluńskiej” wydana wspólnie z Małgorzatą Dziurowicz-Kaszubą w 2003 roku.

Kolejna książka Marka Dery i Małgorzaty Dziurowicz - Kaszuby

Kolejna książka Marka Dery i Małgorzaty Dziurowicz – Kaszuby

Szczególna książką, wydaną w 2006 roku, była publikacja „Wieluńska pieśń ludowa w wykonaniu Antoniny Majdy z Masłowic”.

Kolejna książka Marka Dery

Kolejna książka Marka Dery

Jeszcze w 2003 roku przymierzał się do wydania części II śpiewnika, obejmującego terytorialnie gminę Pątnów, nie została ona jednak wydana. Kiedy Marek Dera zmarł (styczeń 2015), przeglądająca jego archiwa siostra Anita z rodziną i zaprzyjaźnioną z Markiem i rodziną Małgorzatą Dziurowicz-Kaszubą znaleźli przygotowany do publikacji materiał oraz materiały do części III śpiewnika i transkrypcje pojedynczych pieśni. Decyzję podjęto szybko. Przeprowadzono selekcję przygotowanych przez Marka Derę materiałów i przygotowano do druku publikację zbierającą wszystko w jednym tomie. Tak powstał „Śpiewnik wieluński. Część  2”.

Okładka książki "Śpiewnik wieluński. Część II"

Okładka książki „Śpiewnik wieluński. Część II”

„Śpiewnik wieluński. Część 2”, który dzięki Starostwu Powiatowemu w Wieluniu i Powiatowej Bibliotece Publicznej w Wieluniu został wydany w 2016 roku zawiera 202 pieśni. Ponad połowa z nich (108 pieśni) została nagrana przez Małgorzatę Dziurowicz-Kaszubę podczas badań etnograficznych przeprowadzonych w latach 1988 – 1996 na terenie gmin: Biała, Ostrówek, Czarnożyły, Siemkowice, Kiełczygłów, Osjaków, Wierzchlas, Pątnów, Wieluń, Skomlin, Mokrsko, Konopnica, Rusiec. Bez mała jedna trzecia zbioru (66 pieśni) pochodzi z Archiwum Muzeum Ziemi Wieluńskiej. Są to zapisy pozostające w rękopisach Bronisławy Dekowskiej, większość zarejestrowana w Załęczu Wielkim w latach 1957 -1960, ale i pojedyncze z Mierzyc, Cieciułowa, Praszki, Lipnika, Konopnicy. W śpiewniku jest 15 pieśni nagranych przez Marka Derę (śpiewa Wanda Majtyka 2003 rok) i 13 pieśni z repertuaru zespołów, przekazu Jana Andrzejewskiego i innych.

Publikacja ma cechy śpiewnika i jest przystępna dla przeciętnego odbiorcy. Jednakże dla zachowania charakteru pieśni i prawdziwej formy wymowy poszczególnych słów zastosowano transkrypcję półfonetyczną. Zdecydowano się także na na ujednolicenie zapisu z uwzględnieniem drobnych różnic lokalnych tak, by teksty wszystkich pieśni były, w miarę możliwości przykładem autentycznej gwary, jaka występowała na tych terenach. Celem tego zabiegu jest podtrzymanie miejscowej gwary w tradycyjnym śpiewie, mówiła Małgorzata Dziurowicz–Kaszuba.

W śpiewniku zaprezentowano różne gatunki pieśni, najwięcej, bo 69 związanych z obrzędem weselnym (w śpiewniku podzielone wg poszczególnych etapów wesela), 39 z gatunku pieśni miłosnych i zalotnych, 27 z gatunku pieśni obyczajowych (najbardziej różnorodne), 18 przyśpiewek na różne okazje, 12 ballad, 7 pieśni wojackich, 5 żartobliwych, 4 sieroce, 2 dziecięce (w tym jedna kołysanka), wszystkie ułożone według klasyfikacji gatunkowej z podziałem na pieśni obrzędowe i powszechne.

Dzięki determinacji najbliższej rodziny i zaprzyjaźnionej z rodziną Małgorzaty Dziurowicz–Kaszuby, dorobek Marka Dery – pasjonata folkloru wieluńskiego – nie przepadł, a wszyscy, którym ludowość i mała ojczyzna są bliskie sercu, mogą cieszyć się z kolejnych pieśni, które uszły cało, napisał we wspomnieniu o Marku Derze etnograf Tomasz Spychała.

O tym, że zebrane pieśni żyją, przypomnieli śpiewacy z zespołu „Ostrowianie” i  Folklorystycznego Zespołu z Popowic, którzy w czasie spotkania promocyjnego zaśpiewali kilka pieśni zawartych w „Śpiewniku wieluńskim. Część II” oraz Natalia Panek, która na skrzypcach wykonała 3 utwory, m.in.: „Oberka” i „Polkę”.

Grają Natalia Panek i Jerzy Kaszuba

Grają Natalia Panek i Jerzy Kaszuba

Grają Natalia Panek i Kamil Kokot

Grają Natalia Panek i Kamil Kokot

Śpiewaczki z Zespołu Folklorystycznego z Popowic

Śpiewaczki z Zespołu Folklorystycznego z Popowic

Członkinie Zespołu "Ostrowianie"

Członkinie Zespołu „Ostrowianie”