paź 12 2016

ŁóPTA 2016 XXIX Łódzki Przegląd Teatrów Amatorskich

ŁóPTA 2016 to XXIX Łódzki Przegląd Teatrów Amatorskich. Zaproszony został na niego także Zespół Śpiewaczo – Obrzędowy z Ożarowa z widowiskiem „Oczekiwanie”. Widowisko, zaprezentowane po raz pierwszy w lipcu br. na X Sejmiku Teatrów Wiejskich w Ożarowie, zauważono i zakwalifikowano do dwóch Przeglądów: ŁóPTA i Ogólnopolski Festiwal Teatrów Amatorskich w Tarnogrodzie. Widowisko ujmuje naturalnością, intuicyjnością i umiejętnością podglądania życia, do tego wygrane prawdziwą gwarą. Dziś ŁóPTA, która odbyła się 8.X, za nimi. Jury Przeglądu w składzie: Ewelina Ciszewska, Milena Lisiecka–Sieczkowska, Konrad Korkosiński przyznało wyróżnienie aktorskie i nagrodę pieniężną Leonilli Olejnik za rolę Babci. Gratulujemy i życzymy sukcesu na przeglądzie w Tarnogrodzie.

Widownia na Przeglądzie ŁóPTA

Widownia na Przeglądzie ŁóPTA

Młodzi aktorzy w spektaklu"Oczekiwanie"

Młodzi aktorzy w spektaklu”Oczekiwanie”

Fragment widowiska "Oczekiwanie"

Fragment widowiska „Oczekiwanie”

paź 11 2016

Zrealizowany projekt „Pociąg do legend”

„Pociąg do legend” to tytuł projektu realizowanego od końca lipca br. przez Gminną Bibliotekę Publiczną w Mokrsku. Przebieg realizacji projektu, dofinansowanego przez Łódzki Dom Kultury – Instytucję Samorządu Województwa Łódzkiego w ramach współorganizacji projektów kulturalnych na terenie województwa łódzkiego, podsumowano 9 października br. w sali Ochotniczej Straży Pożarnej w Ożarowie. Na podsumowanie przybyli przedstawiciele władz Gminy Mokrsko, Zespół Śpiewaczo – Obrzędowy z Ożarowa (zainaugurował swoim występem spotkanie), Gabriel Wyględacz – prezes Radia Ziemi Wieluńskiej (lektor spotkania) od początku zaangażowany w realizację projektu, Halina Gniłka – dyrektor Zespołu Szkoły i Przedszkola w Ożarowie (odpowiedzialna za scenografię)…

Zespół Śpiewaczo - Obrzędowy z Ożarowa uświetnił podsumowanie realizacji projektu

Zespół Śpiewaczo – Obrzędowy z Ożarowa uświetnił podsumowanie realizacji projektu

Uczestnicy spotkania

Uczestnicy spotkania

 

Projekt zakładał utrwalenie zachowanych w przekazach ustnych opowieści i legend z terenu gminy Mokrsko. W poszukiwanie ciekawych historii włączyła się młodzież i dorośli. Dzięki ich zaangażowaniu, powiedziała Natalia Zwierz – instruktor Świetlicy Wiejskiej w Chotowie, udało się opracować zbiór wyjątkowych opowieści z terenu gminy, który niebawem się ukaże. W zbiorze, wzbogaconym ilustracjami wykonanymi przez mieszkańców gminy Mokrsko (Elżbieta Golańska – Świderska, Jolanta Gardyan, Łukasz Wolny, Paulina Wyrębak, Zuzanna Uzdrzychowska) czytelnicy znajdą odpowiedzi na pytania: Skąd nazwa Mamzerówka?, Dlaczego mieszkańcy Chotowa nie zawsze odnajdywali drogę do domu?, Kim był Wojtek Skrobaka? W zbiorze zostaną też przypomniane opowieści już znane mieszkańcom gminy. Będzie to opowieść o krzyworzeckiej dzwonnicy, która dała schronienie królowi Władysławowi Łokietkowi oraz opowieść o białej damie z Chotowa. Pojawi się też opowieść o czarownicach, które prawdopodobnie spotykały się w Ożarowie. Legenda o czarownicach została połączona z wątkiem o nieszczęśliwej miłości, kanwą tegorocznego słuchowiska, którego scenariusz, podobnie jak dwóch poprzednich, „W krzyworzeckiej dzwonnicy” i „Biała dama”, przygotowała Natalia Zwierz.

Słuchowiska w Publicznej Bibliotece Gminnej w Mokrsku odbywają się od trzech lat. Podobnie jak poprzednio, realizacja kolejnego została poprzedzona warsztatami dubbingowymi przeprowadzonymi na początku września. W trakcie zajęć uczestnicy, którzy pracowali z Grzegorzem Pawlakiem – aktorem, reżyserem, dubbingowcem i profesjonalistą w każdym calu, nagrali części słuchowiska w Radiu Ziemi Wieluńskiej. Słuchowisko zostanie wyemitowane być może już w listopadzie. W realizację słuchowiska z kolejką w tle zaangażowało się wielu lektorów, głównie młodzieży skupionej wokół Gminnej Biblioteki Publicznej, pod okiem Natalii Zwierz – instruktora Świetlicy Wiejskiej w Chotowie. Fragmenty słuchowiska (zwiastun) w postaci inscenizacji: Scena 5 – dzieci przedszkolne na wycieczce w lesie znajdują zwłoki mężczyzny, Scena 6 – przesłuchanie nauczycielki przez policjantów przybyłych na miejsce gdzie leżały zwłoki mężczyzny, Scena 18 – piosenka Hanki nawiązująca do wydarzeń z I wojny światowej, Scena 21 – czarownice i Najważniejszy, zostały zagrane na ożarowskiej scenie.

Realizacja projektu „Pociąg do legend” była możliwa dzięki pomocy partnerów działających na terenie gminy Mokrsko, do których należą: Radio Ziemi Wieluńskiej, Urząd Gminy Mokrsko, Zespół Szkoły i Przedszkola w Ożarowie, Klub Zawsze Młodzi i Aktywni, Ochotnicza Straż Pożarna w Ożarowie, Zespół Śpiewaczo – Obrzędowy z Ożarowa z kierowniczką Grażyną Hadryś. W projekt zaangażował się także Dom Kultury w Praszce. Szczególne podziękowania przekazano też Rajmundowi Kielerowi, autorowi prelekcji o kolejce wąskotorowej relacji Wieluń – Praszka i Grzegorzowi Nowakowi za zorganizowanie wystawy „U zarania niepodległości” (ilustracja do wątku o ożarowskiej akcji na kolejce w listopadzie 1918 roku).

Wystawa militariów "U zarania niepodległości"

Wystawa militariów „U zarania niepodległości”

Fragment wystawy

Fragment wystawy

Spotkanie zakończył charytatywny maraton zumby, z którego dochód przeznaczono na leczenie uczennicy klasy III Katolickiego Gimnazjum SPSK w Wieluniu.

paź 11 2016

Kolokwium „Tradycje i perspektywy muzealnictwa województwa łódzkiego.Wystawiennictwo”

Temat tradycji i perspektyw muzealnictwa województwa łódzkiego, ze szczególnym uwzględnieniem tematu wystawiennictwa, omawiali muzealnicy na I kolokwium zorganizowanym w Muzeum Ziemi Wieluńskiej. Organizatorami spotkania byli: Jan Książek – Dyrektor Muzeum Ziemi Wieluńskiej oraz Zarząd Oddziału Łódzkiego Stowarzyszenia Muzealników Polskich z prezesem Janem Książkiem.  Kolokwium odbyło się 10 października. Data ta jest dla wieluńskiego muzeum symboliczną. Dokładnie 90 lat temu, 10 X 1926 roku, zostało powołane do istnienia pierwsze Muzeum Ziemi Wieluńskiej Polskiej Macierzy Szkolnej, którego inicjatorką była Felicja Rymarkiewiczowa. Muzealnicy wieluńscy uczcili Założycielkę Mszą św. w niedzielę, 9 października i symboliczną wiązanką kwiatów złożoną na jej grobie.

Muzealnicy wieluńscy składają kwiaty na grobie Felicji Rymarkiewiczowej

Muzealnicy wieluńscy składają kwiaty na grobie Felicji Rymarkiewiczowej

Dziś Muzeum Ziemi Wieluńskiej jest ważnym ośrodkiem badań naukowych, prowadzącym jednocześnie rozległą działalność oświatową. Jest to muzeum typu regionalnego o wielodziałowej strukturze. Za swoje dokonania na rzecz promocji regionu oraz ochrony jego dziedzictwa kulturowego wielokrotnie nagradzane i wyróżniane.

Na I kolokwium do Muzeum Ziemi Wieluńskiej przybyli: prof. dr hab. Jan Święch, prof. Ryszard Grygiel – przewodniczący Rady Muzeum Ziemi Wieluńskiej, prof. Tadeusz Olejnik (inicjator odrodzonego Muzeum Ziemi Wieluńskiej w 1964 roku), dr Bogusław Abramek (dyrektor Muzeum Ziemi Wieluńskiej, poprzednik dyrektora Jana Książka), Magdalena Majkowska – sekretarz miasta, Andrzej Chowis – radny Sejmiku Wojewódzkiego, Mirosław Belina – starosta powiatu skierniewickiego, Janina Zapłotna, Honorata Freus, Jan Kępiński (członkowie Rady Muzeum), dyrektorzy muzeów z Łodzi i z muzeów regionalnych, przedstawiciele Łódzkiego Domu Kultury, media wieluńskie.

Uczestnicy I kolokwium w Muzeum Ziemi Wieluńskiej

Uczestnicy I kolokwium w Muzeum Ziemi Wieluńskiej

Zebranych gości przywitał Jan Książek, gospodarz placówki, przybliżając jednocześnie historię Muzeum Ziemi Wieluńskiej i 90 lat wieluńskiego muzealnictwa, zwracając uwagę na daty ważne w historii placówki. W imieniu Pawła Okrasy – burmistrza Wielunia, słowo wstępne wygłosiła Magdalena Majkowska – sekretarz miasta. Głos na temat wieluńskiego muzeum zabrał także prof. Ryszard Grygiel.

Przy mikrofonie prof. Ryszard Grygiel

Przy mikrofonie prof. Ryszard Grygiel

Pierwsza część spotkania to refleksja Jana Książka na temat celów stawianych sobie przez Stowarzyszenie Muzealników Polskich, wygłoszona poniekąd w zastępstwie nieobecnego Michała Niezabitowskiego – prezesa Stowarzyszenia Muzealników Polskich, dyrektora Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Najważniejsze sformułowania wynikające z tej refleksji to 4 podstawowe wskazówki dotyczące pracy Stowarzyszenia: podejmowanie inicjatyw związanych z wystawiennictwem, działalnością wydawniczą i popularyzacją idei muzealnictwa; reprezentowanie środowiska muzealnego, tak by było dostrzegane, jako ważne ogniwo w działalności kulturalnej; oddziaływanie społeczne poprzez kształtowanie gustów społeczeństwa; budzenie poprzez wystawy, szczególnie w młodych ludziach bakcyla zaciekawienia…

Szczególne miejsce w tej części spotkania zajął wykład prof. dra hab. Jana Święcha – dziekana Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego „Wystawa muzealna. Przypomnienie kanonu”.  Wykład udzielił odpowiedzi na pytania, – kto jest autorem wystawy i co tak naprawdę w scenariuszu wystawy jest najważniejsze. A jest to koncepcja i obiekty muzealne, najlepiej oryginalne. Wszystkie inne elementy zawarte w scenariuszu to elementy rzemiosła muzealnego. Słuchaczom wykładu zostanie w pamięci hasło UJ – „bardziej rozumem niż siłą”, którym muzealnik w swojej pracy winien się kierować.

Kolejną część kolokwium stanowiły komunikaty. Przewodniczyła jej Elżbieta Fuchs z Muzeum Sztuki w Łodzi. Komunikaty przedstawili: Marzena Kozanecka – Zwierz z Muzeum w Łowiczu („Wystawiennictwo regionalne na przykładzie ekspozycji stałych Muzeum w Łowiczu”), Katarzyna Witas – Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi („Zobaczyć modę. O tym jak ubiór staje się eksponatem”), Dorota Berbelska – Muzeum Pałac Herbsta, Oddział Muzeum Sztuki w Łodzi („Muzeum Pałac Herbsta. Sztuka dawna w nowym wymiarze”), Jerzy Kowalski – Muzeum Okręgowe w Sieradzu („Poszerzenie powierzchni wystawienniczej dzięki adaptacji i rozbudowie Muzeum w Sieradzu”), Tomasz Spychała – Muzeum Ziemi Wieluńskiej („Modernizacja stałej ekspozycji archeologicznej i etnograficznej w MZW w ramach projektu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego”).

O rekonstrukcji wystawy archeologicznej i etnograficznej w Muzeum Ziemi Wieluńskiej mówi Tomasz Spychała

O rekonstrukcji wystawy archeologicznej i etnograficznej w Muzeum Ziemi Wieluńskiej mówi Tomasz Spychała

Dyskusja na temat przedstawionych w komunikatach perspektyw wystawienniczych w województwie łódzkim odbyła się w Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie Oddział Muzeum Ziemi Wieluńskiej.  Z dyskusji wypłynęła jednoznaczna konkluzja – muzealnicy województwa łódzkiego, i nie tylko, są zgodni i uważają, że najważniejsze na wystawie muzealnej są zabytki i to one powinny zawsze stanowić jej centrum, niezależnie od pomysłu na jej skonstruowanie. Wystawy multimedialne są bardzo ciekawe, ale nowoczesna technika nie powinna zastępować tego, co najważniejsze – autentycznych śladów naszej historii. Nowoczesnym technologiom mówią tak, ale tylko wtedy, że będzie stanowić środek do uatrakcyjnienia eksponowanych muzealiów, stanowiących wartość samą w sobie.

 

Muzealnicy przed Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie

Muzealnicy przed Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie

Całość spotkania zakończył koncert „Szept duszy” w wykonaniu Zofii Szpikowskiej – śpiew i Zbigniewa Szpikowskiego – akompaniament.

paź 10 2016

Powrót do przeszłości. 110 lat Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Wieluniu

I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki to szkoła z długoletnią historią i tradycją. Jej początki sięgają 1906 roku i związane są z powstaniem Czteroklasowego Progimnazjum Handlowego Polskiej Macierzy Szkolnej, w 1914 roku przekształconego w typ gimnazjalny pod nazwą Siedmioklasowa Szkoła Handlowa, w której w kolejnych trzech latach otwierano klasę VI (1915 r.), VII (1916/1917) i VIII (1917/1918). W czasie okupacji niemieckiej (I wojna światowa) szkoła została przemianowana na Ośmioklasowe Gimnazjum Realne im. Tadeusza Kościuszki (imię nadano 17 X 1917 r.). Siedzibą szkoły na początku działalności był dom Fiszkala przy ulicy Krakowskie Przedmieście, a od roku szkolnego 1913/1914 zaadaptowano na jej potrzeby budynek przy ulicy Gaszyńskiej (obecnie Śląska).  W Polsce międzywojennej szkoła miała kłopoty finansowe, brakowało pieniędzy na wypłaty dla nauczycieli, groził jej upadek. Dyrektorami szkoły w latach 1906–1932 byli: Jakub Huisson (1906-1907), Tadeusz Packiewicz (1907–1913), Włodzimierz Kokowski (1913–1917), Wacław Kutyłowski (1917–1925), Wacław Jezierski (1925–1927), Franciszek Paczosa (1927–1932).

W 1932 r. szkoła przeszła na własność Diecezji Częstochowskiej w Wieluniu. Została przemianowana na Prywatne Gimnazjum Męskie im. Tadeusza Kościuszki. Zapanowała stabilizacja i widoczny rozwój. W latach 1932–1935 pobudowano salę gimnastyczną i bursę, rozbudowano budynek szkoły. Funkcję dyrektora pełnili w tym czasie ks. dr Stanisław Ufniarski (1932–1934), ks. Stefan Banasiński (1934–1939).

Po wyzwoleniu, 1 III 1945 roku, szkołę, jako Państwowe Gimnazjum i Liceum Koedukacyjne uruchomił Wojciech Rzutkowski, dyrektor w latach 1945–1948. Już 23 marca szkoła została przemianowana na Państwowe Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych.

W czasach PRL obiekty szkoły przejęło państwo. W latach 1956–1957 nastąpiła rozbudowa – główny budynek za pomocą łącznika został połączony z salą gimnastyczną, co dało szkole dodatkowych 8 sal lekcyjnych. W roku 1963 szkoła otrzymała nowy internat. Po Wojciechu Rzutkowskim dyrektorami byli: Aleksander Wiankowski (1948–1950), Włodzimierz Doroszczak (1950–1951), Jan Kołodziejczyk (1951–1958), Janina Ziemska (1958–1968), Eugeniusz Moździerz (1968–1991), Janina Łukomska (1991– 2003), a od 2004 roku Zbigniew Wiśniewski. Dziś Liceum ma siedzibę na ulicy Nadodrzańskiej, a w jego dawnej siedzibie mieszczą się – Katolickie Liceum Ogólnokształcące i Technikum SPSK oraz Gimnazjum Katolickie SPSK.

Wydaje się, że było to tak niedawno, rok 2006, kiedy szkoła świętowała swoje stulecie. Od 2006 roku minęło jednak kolejne 10 lat. Jubileusz 110–lecia szkoły świętowano 1 października w sali Wieluńskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji. Na uroczystości jubileuszowe przybyli nauczyciele, uczniowie, absolwenci, dyrektorzy wieluńskich placówek oświatowych, władze szkolne. Znów wspomnienia…

Uczestnicy uroczystości jubileuszowych

Uczestnicy uroczystości jubileuszowych

Od prawej: dyrektor Zbigniew Wiśniewski, wicedyrektor Elżbieta Wieloch - Kostrzewa, starosta Andrzej Stępień i "dziennikarka"

Od prawej: dyrektor Zbigniew Wiśniewski, wicedyrektor Elżbieta Wieloch – Kostrzewa, starosta Andrzej Stępień i „dziennikarka”

Jubileusz uświetnił zespół „Tadeusza Nic Nie Rusza”, Szkolne Kolo Teatralne, publikacja kontynuująca książkę 100 lat historii, 100 lat tradycji. Z dziejów Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki 1906 – 2006, wzbogacona o sprawozdanie z uroczystości 100–lecia szkoły i osiągnięcia szkoły w latach 2006–2016 oraz wystawa „Dogonili marzenia” prezentująca dorobek naukowy i artystyczny absolwentów. Wśród nich: Ireneusz Kania, Stanisław Kozłowski, Marita Benke – Gajda, Andrzej Zawada, Nina Pawlaczyk, Maria Aulich, Narcyz Klatka, Andrzej Marciniak (publikacje z dedykacjami), Weronika Antonowska (grafiki), Ilona Foryś (obrazy), Mona Wiatr (obrazy), Beata Stępnik z d. Żołubak (fotografie)

Zespół "Tadeusza Nic Nie Rusza"

Zespół „Tadeusza Nic Nie Rusza”

Zespół "Tadeusza Nic Nie Rusza"

Zespół „Tadeusza Nic Nie Rusza”

Aktorzy szkolnego teatru

Aktorzy szkolnego teatru

Jesteśmy członkami Unii Europejskiej

Jesteśmy członkami Unii Europejskiej

Absolwenci I LO, którzy dogonili marzenia

Absolwenci I LO, którzy dogonili marzenia

Wystawa będzie czynna do 17 października, dnia ślubowania uczniów klas pierwszych i patrona szkoły.

Źródła: T. Olejnik, Leksykon miasta Wielunia, Wieluń 2006; 100 lat historii, 100 lat tradycji. Z dziejów Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Wieluniu 1906 – 2006, Wieluń 2006

paź 05 2016

Dzień Seniora w Wieluniu

Dzień Seniora w Wieluniu zorganizowano po raz pierwszy 1 października br. Jego organizacja zbiegła się z Międzynarodowym Dniem Osób Starszych. Organizatorami byli: Joanna Skotnicka–Fiuk, Kierownik Biura Obsługi Burmistrza, działającego przy Urzędzie Miasta, Miejska Rada Seniorów, przy współpracy z Wieluńskim Domem Kultury i Radiem Ziemi Wieluńskiej.

Dzień Seniora zorganizowano w Gimnazjum nr 1 im. Kazimierza Wielkiego w Wieluniu. W programie przewidziano: rozstrzygnięcie konkursów „Kapelusz dla niej i dla niego” oraz ,,Moi bohaterowie – Babcia i Dziadek” (konkurs plastyczny dla dzieci ze szkół podstawowych), program satyryczny Magdaleny Kapuścińskiej, monodram Marka Bergera „Emeryt”, występ działającego przy Wieluńskim Domu Kultury Zespołu Poezji Śpiewanej „Gwiazdy po osiemnastej”, prezentację Rady Seniorów, Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów oraz propozycje Uniwersytetu III Wieku na Rok Akademicki 2016/2017.

Ilość zaprezentowanych kapeluszy zaskoczyła jury. Pracujący w nim Iwona Podeszwa, dyrektor Miejskiej i Gminnej Biblioteki Publicznej w Wieluniu oraz Jan Książek, dyrektor Muzeum Ziemi Wieluńskiej mieli poważny problem z wytypowaniem zwycięzcy. Ostatecznie została nim  Jadwiga Puławska z Wielunia, która swój kapelusz wykonała na wzór kapelusza Hanki Bielickiej. Była też nagroda zbiorowa dla pań z Rudy, które swoje kapelusze stworzyły z materiałów odzyskiwanych. Wielkością wszystkie kapelusze przewyższył kapelusz  Czesławy Dankowskiej. Nie mógł być nie zauważony, bo to oryginalne sombrero. Jego wykonawczyni zdobyła wyróżnienie.

Dobra zabawa połączona z wieczorkiem tanecznym przeciągnęła się do godziny 23.00. Frekwencja zaskoczyła organizatorów, w tym Czesława Chudego, przewodniczącego Miejskiej Rady Seniorów. Kolejny Dzień Seniora za rok.