mar 01 2018

Wieczór Poezji „Życie nie stawia pytań, życie po prostu jest”poświęcony twórczości Agnieszki Osieckiej

„Życie nie stawia pytań, życie po prostu jest” to tytuł Wieczoru Poetyckiego, poświęconego twórczości Agnieszki Osieckiej, przygotowanego przez Grupę Teatralną Zespołu Szkół nr 2 im. Jana Długosza w Wieluniu. Wieczór odbył się 28 lutego. Miejscem spotkania słowno – muzycznego była czytelnia szkolna, która na ten czas przeobraziła się w romantyczną kawiarnię z migotającymi świecami, zmieniającymi się kolorami świateł, piękną bajkową scenografią, płynącymi z ekranu piosenkami Agnieszki Osieckiej, a wszystko dopełnione zapachem kawy i upieczonego przez rodziców domowego ciasta. Kawiarnię odwiedzili goście reprezentujący różne pokolenia: uczniowie, nauczyciele (także emerytowani), rodzice, przedstawiciele powiatowych władz oświatowych: Marek Kieler, Zenon Kołodziej, Grażyna Ryczyńska, co świadczy o tym, że poezja Agnieszki Osieckiej była i jest bliska wielu pokoleniom, a przypomniał to scenariusz wieczoru przygotowany przez panie Annę Pawlak – Łacinę i Anetę Strugacz, nauczycielki języka polskiego.  Scenariusz opracowano tak by pokazać słuchaczom poetkę, która swoje życie (1936 – 1997) przeżyła szybko i intensywnie, bo nie umiała inaczej. Napisała w tym czasie ponad 2000 wierszy i piosenek, które weszły do repertuaru Maryli Rodowicz, Sławy Przybylskiej, Edyty Geppert, Anny Szałapak, Seweryna Krajewskiego, wypromowała wielu artystów w czasie pracy w Studenckim Teatrze Satyryków, w Radiowym Studiu Piosenki. A w życiu osobistym? Przeżyła wiele rozterek, ale i fascynacji ludźmi, światem i Bogiem, uwielbiała podróże, tęskniła za prawdziwą miłością, po prostu żyła, bo wiedziała, że

Życie nie stawia pytań,

źycie po prostu jest,

czasami zębami zgrzyta,

a czasem łasi się jak pies (…)

Życie nie daje nagród,

życie nie daje wiz,

życie to trochę szabru,

a bardzo rzadko czysty zysk (…)

W wykonaniu recytatorów zebrani usłyszeli teksty Agnieszki Osieckiej w wersji mówionej: Jeśli gdzieś jest niebo, Kto tam u ciebie jest, Albo – albo, Na zakręcie, Przyjdę do siebie, Nowa miłość, Ludzie w drodze, Szukam kogoś na stałe, Zapach ciała, Nie mówimy o naszej miłości, Nie Żałuję, Umrzeć z miłości, Tylko łóżko, Serce, Śpiąca wróżka, Rozmowy w tańcu, Daty polskie, Im bardziej ciebie zapominam, Czasem chce się do człowieka, Piosenka o okularnikach, Jeszcze zdążę, Ja nie chcę spać i w wersji śpiewanej( tu także odtwarzane z nagrań): Wariatka tańczy, Ludzkie gadanie, Szukam wiatru w polu, Polska Madonna,  Sing Sing, Niech żyje bal, Uciekaj, moje Serce, Nie żałuję, Chwalmy Pana, Czy te oczy mogą kłamać?

Poetka kochała życie, niezależnie od tego, co jej przynosiło i wiedziała, że jeszcze wielu rzeczy nie dane jej było doświadczyć, stąd słowa wiersza Ja nie chcę spać:

Ja nie chcę spać, ja nie chcę umierać

chcę tylko wędrować po pastwiskach nieba,

białozielone obłoki zbierać,

nie chcę nic więcej, nie chcę nic mniej.

Są jeszcze brzegi na których nie byłam,

są jeszcze śniegi, których nie wyśniłam,

są pocałunki,  na które czekam,

listy z daleka, drogi pod wiatr.

Poetka wiedziała jednak, że życie kiedyś się kończy i trzeba się z niego rozliczyć i że nie wolno tego odkładać na później. Nie wolno się łudzić, że jeszcze zdążę, bo może się okazać, że więcej czasu nie mamy… Ona, świadoma przemijania czasu, wszystkie swoje  dobre rzeczy zapakowała w jedno ”zielone” pudełko. Na koniec pytanie dla nas – co my schowamy do zielonego pudełka?

 

 

 

 

lut 27 2018

Koncert kameralny „Chopin na strunach”

Na koncert „Chopin na strunach” zorganizowany przez Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie Oddział Muzeum Ziemi Wieluńskiej, który odbył się 25 lutego, zaprosił dyrektor Jan Książek. Wykonawcami koncertu byli: Maciej Strzelczyk – skrzypce, Romuald Erenc – gitara, Piotr Rodowicz – kontrabas.  W zaproszeniu na koncert czytamy: „Troje doświadczonych muzyków – jazzowy skrzypek, klasyczny gitarzysta oraz jazzowy kontrabasista zastanawiali się, co mogłoby się wydarzyć w muzyce, gdyby Fryderyk Chopin był skrzypkiem, gitarzystą lub kontrabasistą. Wszystkie utwory tego projektu (Fryderyk Chopin – Mazurek A moll, op. 7 no 2, Nocturn Es Major op. 9 no 2, Walc A moll op. 34 no 2, Mazurek G moll op. 67 no 2, Grande Valse Brillante op.18) zostały tak zaaranżowane, jakby to właśnie te instrumenty miały odgrywać decydującą rolę w muzyce Fryderyka Chopina. W tym oryginalnym programie, oprócz wyeksponowania piękna romantycznych tematów kompozytora, dochodzi jeszcze aspekt improwizacji. Jest to więc ciekawa propozycja dla melomanów kochających muzykę Chopina, którzy są otwarci na wszystko, co świeże, twórcze i może się pojawić we współczesnej muzyce”.

Koncert spodobał się słuchaczom. Nie mogło być inaczej, skoro wykonali go tak znakomici instrumentaliści:

Maciej Strzelczyk – laureat Złotego Smyczka na Międzynarodowym Festiwalu Skrzypków im. Z. Seiferta w Szczecinie w 1985 r. (zadebiutował w roku 1983 na Jazz Juniors), uhonorowany, jako najlepszy solista na festiwalu Jazz nad Odrą w 1986 r., Kluczem do Kariery na Pomorskiej Jesieni Jazzowej, II nagrodą na festiwalu jazzowym w Hoeilaart’86 w Belgii, dwukrotnie nominowany do „Fryderyków” w 1998 i 2000 r., uznawany przez czytelników czasopisma Jazz Forum za skrzypka # 1 w Polsce…

Romuald Erenc – absolwent Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie gitary oraz studiów podyplomowych w Bundesakademie w Trossingen (Niemcy), uczestnik wielu kursów mistrzowskich w kraju i za granicą, twórca duetu Entr Acte z flecistką Filharmonii Łódzkiej, Urszulą Urbaniak, uczestnik międzynarodowego projektu Isfahan, adiunkt na Wydziale Pedagogiczno – Artystycznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu , kierownik artystyczny festiwalu Muzyka w dawnym Sieradzu…

Piotr Rodowicz – absolwent wydziału instrumentalnego w klasie kontrabasu w Berklee College Of Music w Bostonie i Akademii Muzycznej w Katowicach (Wydział Jazzowy), debiut w 1983 r. kiedy wspólnie z Włodkiem Pawlikiem założył kwartet In Tradition, autor ponad 20 płyt, współtwórca unikalnego Wydziału Jazzu w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia w Warszawie, gdzie jest wykładowcą (1992 r.)

 

 

Zdjęcia z archiwum Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie

Oddział Muzeum Ziemi Wieluńskiej

lut 26 2018

„Uwielbiaj Duszo moja Pana”

Uwielbiaj duszo moja Pana to tytuł drugiego tomiku wierszy ks. Bogdana Blajera (pierwszy „Z palety barw i z życia kart… ukazał się w 2016 r.). Promocja tomiku odbyła się 22 lutego br. w Miejskiej i Gminnej Bibliotece Publicznej w Wieluniu (poprzednia 23 lutego 2017 r. także w MiGBP).  Na promocję tomiku poezji Uwielbiaj Duszo moja Pana przybyli: Starosta wieluński Andrzej Stępień, radny Sejmiku Wojewódzkiego Andrzej Chowis, przewodniczący Rady Powiatu Krzysztof Owczarek, radni powiatu, studenci Uniwersytetu III Wieku, duchowni, siostry Antoninki, rodzina i przyjaciele.

Spotkanie promocyjne rozpoczęło się muzycznie. Piosenki, tematycznie nawiązujące do tematyki wierszy zawartych w tomiku, zaśpiewały wychowanki Zofii Szpikowskiej, podopieczne Powiatowego Domu Kultury i Sportu w Wieluniu.

Kolejna część spotkania to prezentacja multimedialna przygotowana przez dr Bożenę Rabikowską i panie z Koła Miłośników Poezji działającego przy Wieluńskim Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Piękne ikony, malowane starą techniką bizantyjską i obrazy malowane różnymi technikami przez Autora, umieszczone w środku wierszy, świetnie dobrana muzyka i wybrane przez recytatorki wiersze: Wiosna, Jesień, Do serca, Zdejm sandały, Czas, Żal, Anioł Stróż, Pycha i Pokora, Twoja muzyka, Sacrum w sztuce, Książka, Procesja na Boże Ciało, Patrz w górę, Stary wiejski wieczór, Słońce, Kamienny przyjaciel, Nie bój się, Żyj w zachwycie stworzyły wyjątkowy klimat do reflektowania życia wpisanego w kolejne pory roku, wspaniałe dzieło Boga Stwórcy.

Tomik Uwielbiaj Duszo moja Pana, mówił ks. poeta, powstał w ciągu jednego roku i jest refleksją nad życiem, nad radościami i smutkami, nad codziennością, a przede wszystkim jest wyrażeniem wiary w Boga, Dawcę wszelkiego dobra, Twórcę życia każdego z nas.

Każdy wiersz zawarty w tym tomiku to zachwyt nad pięknem świata stworzonego przez Boga i nad dziełami mistrzów, którzy potrafili ukazać sacrum w sztuce (kopie ich obrazów wplótł Autor w wiersze), to wielki zachwyt Bogiem i wiara w Jego bliskość. Zachwyt ten oddaje tytuł Uwielbiaj Duszo moja Pana zaczerpnięty ze słów „Magnificat” wyśpiewanego przez Maryję w domu św. Elżbiety.

Żeby zrozumieć moje wiersze, mówił poeta, należy przeczytać najpierw pierwszy wiersz Wspólne pisanie i …ostatni Żyj w zachwycie. Wtedy sam zachwycisz się swoim życiem i jego Dawcą i być może dorośniesz do megazachwytu…

Życzymy miłej lektury!

lut 26 2018

Konopnica. studia archeologiczno – historyczne

Konopnica. Studia archeologiczno – historyczne pod red Lubomiry Tyszler jest zbiorem studiów poświęconych wsi Konopnica w powiecie wieluńskim, jej historii najdawniejszej i tej bliższej aż do 1939 r. Ukazała się staraniem Wieluńskiego Towarzystwa Naukowego, Uniwersytetu Łódzkiego i Gminy Konopnica i jest pokłosiem konferencji naukowej z 15 X 2016 r. objętej patronatem władz samorządowych, Marszałka Województwa Łódzkiego Witolda Stępnia i Starosty Powiatu Wieluńskiego Andrzeja Stępnia oraz honorowym patronatem władz Uniwersytetu Łódzkiego, Rektora UŁ prof. zw. dr hab. Antoniego Różalskiego i Dziekana Wydziału Filozoficzno – Historycznego UŁ prof. zw. dr hab. Macieja Kokoszko. Składa się z Przedmowy pióra Grzegorza Turalczyka – Wójta Gminy Konopnica (wersja polska i angielska), Od Redaktora Lubomiry Tyszler (wersja polska i angielska), 10 artykułów tematycznych opatrzonych streszczeniem w języku polskim i angielskim: W górę Warty, w głąb czasu – osada z okresu rzymskiego w Konopnicy, stanowisko 6, w powiecie wieluńskim (Lubomira Tyszler), Monety rzymskie z Konopnicy i jej okolic, na tle innych znalezisk monet antycznych z Polski Środkowej (Mariusz Mielczarek, Jacek Rakoczy), Z dziejów Konopnicy do XVI wieku ( Tadeusz Grabarczyk, Tadeusz Nowak), Grodzisko w Konopnicy w krajobrazie archeologiczno – historycznym (Anna Nierychlewska, Lubomira Tyszler), Parafia i kościół p.w. św. Rocha w Konopnicy w świetle źródeł kościelnych (Sławomir Zabraniak), Kościół w Konopnicy. Architektura i jej kontekst (Piotr Gryglewski), Dwór w Konopnicy – fakty i mity (Anna Nierychlewska), Konopnica w XIX wieku. Wybrane momenty z przeszłości (Zdzisław Włodarczyk), Kozarscy herbu Wąż w dziejach Konopnicy (Jan Książek), 72 pułk piechoty w obronie linii Warty od 1 do 3 września 1939 r.(Witold Jarno) oraz dwóch prezentacji fotograficznych: Konopnica w starej fotografii (Stefan Wrzesiński), Konopnica z perspektywy lotu ptaka – fotoreportaż (Wiesław Dondziak) i Fototeki z konferencji naukowej Konopnica – nasze miejsce, nasze dziedzictwo. Archeologia – Historia – Architektura – Sztuka, łącznie 185 stron w formacie A-4 uzupełnionych wspaniałą ikonografią, a wszystko zamknięte okładką z fotografiami wspaniałego zabytku, jakim jest kościół św. Rocha i innych ciekawych miejsc charakterystycznych dla tej nadwarciańskiej wsi.

Promocja książki, która odbyła się 24 lutego zgromadziła w gmachu Urzędu Gminy w Konopnicy członków WTN, autorów artykułów z panią redaktor Lubomirą Tyszler, władze powiatu wieluńskiego ze starostą Andrzejem Stępniem, wicestarostą Markiem Kielerem, radnym Sejmiku Wojewódzkiego Andrzejem Chowisem, pracowników Gminy Konopnica z Grzegorzem Turalczykiem, członków Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Konopnickiej, redaktora czasopisma „Na Sieradzkich Szlakach” Andrzeja Ruszkowskiego, ks. proboszcza Marka Łakomego, konopnicką poetkę Eleonorę Grondową, nauczycieli, mieszkańców i media wieluńskie. Mottem do publikacji stały się słowa Eleonory Grondowej:

Każdy ma swoje miejsce, ciepły rodzinny dom,

Kąt gdzie zostawił serce, małą ojczyznę swą.

Dla nas to miejsce owo Konopnica się zwie,

Co tradycje wiekowe i uroki ma swe.

Zbiór studiów skierowany jest nie tylko do środowisk naukowych, ale także do czytelników niepowiązanych zawodowo z nauką. Ufam, że lektura zawartych w nim treści pozwoli nie tylko pogłębić wiedzę o Konopnicy, ale także doświadczyć identyfikacji z jej dziedzictwem (Od Redaktora Lubomira Tyszler)

Jestem przekonany, ze niniejsza publikacja stanie się ważnym dziełem promującym naszą Konopnicę i region. Mam głęboką nadzieję, że spełni ona wasze oczekiwania i stanie się ciekawą lekturą dla starszego i młodszego pokolenia (Przedmowa Wójt Gminy Konopnica Grzegorz Turalczyk).

lut 23 2018

Podziękowanie Zespołu Śpiewaczo – Obrzędowego z Ożarowa dla Wandy Majtyki

Wanda Majtyka urodziła się 6 IV 1936 r. w Popowicach, gm. Pątnów. Od wczesnej młodości przejawiała zainteresowanie sztuką ludową. W 1980 r. została członkinią Sieradzkiego Oddziału Stowarzyszenia Twórców Ludowych, co uprawniało ją do realizowania twórczości plastyka ludowego. W 1996 r. wyróżniona odznaką Zasłużonego Działacza Kultury przez MKiDN. Z gminą Mokrsko Pani W. Majtyka związana była od, 1994 r., kiedy to została członkinią Zespołu Śpiewaczo–Obrzędowego z Ożarowa, natomiast od roku 1999 pełniła rolę instruktora tego Zespołu. Pani Majtyka była autorem scenariuszy i reżyserem widowisk, a także odtwórczynią głównych ról. Autorka z dużą dokładnością opisywała tradycje ludowe swego regionu, co sprawia, że widowiska bardzo dobrze odbierane są przez publiczność. Po raz pierwszy jej twórczość doceniła komisja artystyczna, w 1995 r. na XI Międzywojewódzkim Sejmiku Wiejskich Zespołów Teatralnych we Włoszakowicach, gdzie Zespół zaprezentował widowisko Wieczór panieński. Przewodniczący komisji artystycznej Sejmiku stwierdził: od lat nie spotkałem się z takim talentem pozostawionym na wsi. Od tamtej pory pani W. Majtyka napisała, wyreżyserowała i zagrała w piętnastu przedstawieniach, z których aż czternaście zakwalifikowano do Ogólnopolskiego Sejmiku Teatrów Wsi Polskiej w Tarnogrodzie. Nie obce są jej kamery telewizyjne. W roku 1997 wraz ze swoją rodziną wystąpiła dla TVP1 w cyklu pt. „Rozrywki Rodzinne” w sztuce Romanse dworskie wg własnego scenariusza. Akcję tej sztuki nagrano w Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie Oddział MZW. Warto wspomnieć, że w roku 2005 aktorski talent Wandy Majtyki odkrył w Tarnogrodzie reżyser Wiesław Paluch, angażując ją do swego debiutanckiego filmu Motór. Film ten wyróżniono w Konkursie Polskie Kino Niezależne.

Pani Wanda Majtyka – otrzymała także nagrody Ogólnopolskiego Festiwalu Kapel i Śpiewaków w Kazimierzu nad Wisłą w kategorii soliści. Zdobyła także wiele nagród z Zespołem Śpiewaczo-Obrzędowym z Ożarowa i z Dziecięcym Zespołem Obrzędowym z Ożarowa, którego od 1995 r. była opiekunem artystycznym. W 46. Festiwalu w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą (2012 r.) zdobyła BASZTĘ – główną nagrodę w kategorii solistek śpiewaczek. Twórczyni Ludowa z Popowic jest osobą wszechstronnie uzdolnioną. Zdobywała również nagrody na międzynarodowych i międzywojewódzkich konkursach plastyki obrzędowej (ozdobne pająki, wielkanocne pisanki, ozdoby choinkowe). Od 1996 r. uczestniczyła w spotkaniach Gawędziarzy Ludowych, także zdobywając nagrody. Rada Gminy Mokrsko w 2011 r. nadała Pani Wandzie Majtyce godność Honorowego Obywatela Gminy Mokrsko. Pani W. Majtyka przyjeżdżała do Ożarowa na próby w każdy piątek bez względu na pogodę i zdrowie. Była integralną częścią i siłą napędową Zespołu Śpiewaczo-Obrzędowego oraz Dziecięcego Zespołu Obrzędowego z Ożarowa, z którymi współpracowała od 1986 roku.