Spotkanie z Wojciechem Siudmakiem, malarzem, rzeźbiarzem …

Spotkanie odbyło się 4 czerwca. Rozpoczęło ono realizację projektu „Fantastyczny Wieluń” (4 -8 czerwca), w którym oprócz spotkania i prelekcji Wojciecha Siudmaka na temat „Związki Wielunia z fantastyką” przewidziano: warsztaty kreatywnego pisania, warsztaty tworzenia komiksu dla dzieci, spotkanie autorskie z Krzysztofem Piskorskim połączone z prelekcją „Światotworzenie: poradnik praktyczny”, czytelnię live, spotkanie autorskie z Andrzejem Ziemiańskim i na zakończenie happening połączony z rozstrzygnięciem konkursu „Fantastyczny bohater”. Projekt „Dofinansowano ze Środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z Funduszy Promocji Kultury”.

Bohater inauguracyjnego spotkania, pochodzący z Wielunia, artysta malarz i rzeźbiarz, Wojciech Siudmak, na co dzień mieszkający w Paryżu, twórca Fundacji Siudmak Arkana XXI, autor Światowego Projektu Pokoju „Wieczna Miłość”, twórca Nagrody Pokoju w 2012r. opowiedział o swoich początkach zainteresowania się Kosmosem i fantastyką, a stało się to na skwerku przed biblioteką, w pewien śnieżny dzień, dzień zachęcający do robienia orłów na śniegu. Pobudzona dziecięca wyobraźnia poszybowała w niebo, w gwiazdy, zobaczyła stado wzbijających się w powietrze orłów… I tak to zauroczenie dziwnymi światami trwa nadal. Jak wynika z przeczytanego przez p. Marka Bergera fragmentu ze „Sztuki fantastycznej” autorstwa Wojciecha Siudmaka Autor jest przedstawicielem realizmu fantastycznego, jego świat jest pełen symboli i fantastycznych konstrukcji o dziwnych i nieoczekiwanych splotach myślowych, będących dowodami i oszałamiającym obrazem możliwości ludzkiej wyobraźni. Trzeba marzyć mówi, bo „Tylko marzenie może pokonać niepokonywalne bariery”, „ Trzeba też pozostać sobą albo będzie się nikim”. Dlatego artysta idzie swoją własną drogą twórczą.

Marzeniem Wojciecha Siudmaka jest stworzenie memoriału, który jasno i dobitnie pokaże, co tak naprawdę stało się w Wieluniu 1 IX 1939 r. i jaki tyran za tragedię miasta był odpowiedzialny … Rzeźba „Wieczna Miłość” (unikatowy gest pojednania i tolerancji skierowany do świata), Nagroda Pokoju (przyznane do tej pory 4) i memoriał przekształcą, być może, nienawiść w gest pokoju, a Polaków przestanie się pomawiać o antysemityzm, obozy koncentracyjne …

Obecnie artysta pracuje nad rozpoczętym, w 2004 r. bibliofilskim cyklem „Diuna” Franka Herberta i nad całością dzieł Philipa K. Dicka, realizując dla każdego tomu serie oryginalnych rysunków. Od 2009 r. pracuje nad cyklem obrazów, rysunków, rzeźb poświęconych nokturnom Fryderyka Chopina. Pracuje też nad rysunkami do Don Kichota Miguela Cervantesa. Wybitnemu artyście i jego twórczości Dom Wydawniczy RREBIS poświęcił 7 albumów.

 

Recital fortepianowy „Nokturn” w wykonaniu Pawła Kowalskiego

W niedzielę 3 czerwca zakończył się w Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie Oddział Muzeum Ziemi Wieluńskiej kolejny sezon muzyczny IX -2017 – VI 2018. Na zakończenie sezonu zaplanowano koncert plenerowy, który ostatecznie odbył się ze względu na niepewną pogodę w sali kominkowej . Na koncert, recital fortepianowy zatytułowany „Nokturn”, zaprosił Dyrektor Muzeum Ziemi Wieluńskiej, a zagrał go Paweł Kowalski. Artysta wykonał koncert na specjalnym fortepianie wypożyczonym z Firmy PianoSalon Steinvay& Sons.

Paweł Kowalski „jest jednym z najbardziej wszechstronnych polskich muzyków wykonującym ponad czterdzieści utworów na fortepian i orkiestrę, recitale, muzykę kameralną, filmową oraz jazz. Pianista był pierwszym po Krystianie Zimermanie wykonawcą Koncertu fortepianowego Witolda Lutosławskiego, który zagrał w Warszawie pod dyrekcją kompozytora. Studiował w Kolonii, w Warszawie oraz w Vancouver – dzięki stypendium Witolda Lutosławskiego. Pianista występował w 40 krajach na 4 kontynentach, we wszystkich polskich filharmoniach oraz w Salle Pleyel w Paryżu, Konzerthaus w Berlinie, Tonhalle w Zurychu, Konserwatorium Królewskim w Brukseli, Conservatori Superior w Palma de Mallorca, Auditorio Mozart w Saragossie, Palau de la Musica w Walencji, Estonia Concert Hall w Tallinie, Narodowej Sali Koncertowej im. Bartoka w Budapeszcie, Filharmonii George Enescu w Bukareszcie, Casa de la Cultura w Buenos Aires oraz z Orquesta Sinfonica de Chile w Santiago; brał udział m.in. w festiwalach: BBC Polish Season w Londynie, Europalia International Arts Festival w Brukseli, Klavierfestival Ruhr, Carinthischer Sommer, Festiwal Wiosenny w Budapeszcie, Izmir Festival i Concentus Moravie. Koncertował z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcja Yehudi Menuhina, z orkiestrami radiowymi w Berlinie, Oslo, Zagrzebiu, Katowicach i Warszawie oraz z orkiestrami filharmonicznymi w Europie…”

W programie koncertu, który idealnie wpisał się w obchody 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości znalazły się utwory Fryderyka Chopina.

Rozpoczynając koncert, Jan Książek –  dyrektor Muzeum Ziemi Wieluńskiej zacytował słowa o Chopinie wypowiedziane 23 X 1910 r. przez Jana Ignacego Paderewskiego: „Zabraniano nam Słowackiego, Krasińskiego, Mickiewicza. Nie zabroniono nam Chopina. A jednak w Chopinie tkwi wszystko, czego nam wzbroniono: barwne kontusze, pasy złotem lite, posępne czamarki, krakowskie rogatywki, szlacheckie brzęki szabel, naszych kos chłopskich połyski, jęk piersi zranionej, bunt spętanego ducha, krzyże cmentarne, przydrożne wiejskie kościółki, modlitwy serc stroskanych, niewoli ból, wolności żal, tyranów przekleństwo, zwycięstwa radosna pieśń”.  Wszystko to, dzięki wirtuozerskiej grze Pawła Kowalskiego, przeżyli melomani podczas ożarowskiego koncertu. A wysłuchali:

Nokturn f moll op.55 nr 1, Preludium e moll op.28 nr 4, Preludium fis moll op.28 nr 8, ·Preludium cis moll op.28 nr 10, Preludium Fis dur op.28 nr 13, Preludium g moll op.28 nr 22, · Andante spianato i Wielki Polonez Es dur op. 22, ·Scherzo b moll op.31, Mazurek B dur op.7 nr 1, Mazurek f moll op.7 nr 3, ·Mazurek cis moll op.30 nr 4, Mazurek D dur op.33 nr 2, Mazurek cis moll op.63 nr 3, ·Walc cis moll op.64 nr 2, Walc Des dur op.64 nr 1, ·Etiuda Rewolucyjna, ·Wielki Polonez As dur op.53.

Koncert zakończył wykonany na bis Polonez A- dur.

 

Stary Ożarów i jego mieszkańcy w fotografii

Na prezentowanych fotografiach pozyskanych z domowego archiwum Edwarda Chłoda :

1. Tartak w dominium Mesków. Drugi od prawej Ignacy Chłód

2. W tle stary dom ludowy, pierwszy od prawej ks. Jan Szyca, drugi Ignacy Chłód

 

Kościół w Łubnicach na szlaku malarskim M.A. Szulczyńskiego

M.A. Szulczyński (1877-1922)malarz okresu Młodej Polski pozostawił po sobie dzieła, które odkryte niedawno dzięki projektowi „Antoni Szulczyński – malarz od urodzenia. Obraz życia i twórczości” zrealizowanego  pod patronatem „Niedzieli” i Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zachwycają. Te dzieła to portrety, pejzaże i przepiękne polichromie w kościołach w Wilczynie, Kramsku (pełny obraz talentu artysty), Złotkowie, Miedźnie, Skulsku, Broniszewie, Łubnicach.

Parafia w Łubnicach powstała w XIII w., same Łubnice założono w 1236 r. W latach 1239 – 1241 istniał tu klasztor Cystersek, który w 1253 r. przeniesiono do Ołoboku.  Pierwszy kościół zbudowano prawdopodobnie w roku 1254. Obecny, gotycki, orientowany, murowany, z drewnianą wieżą słupową pochodzi z połowy XV wieku i zbudowany został z fundacji sióstr Cystersek z Ołoboku, właścicielek Łubnic.  W XVIII i XIX wieku dostawiono przybudówki, jedną przy nawie od strony południowej w stylu neogotyckim,  drugą od zachodu – czworoboczną wieżę z kruchtą w przyziemiu. Bryła kościoła składa się z prostokątnej nawy i węższego, niższego prezbiterium zamkniętego wielobocznie oraz zakrystii od strony północnej. Kościół przykryty jest dwuspadowym dachem, na którym umieszczono wieżyczkę na sygnaturkę pokrytą gontowym hełmem. Zakrystię pokrywa dach pulpitowy. W kościele są trzy ołtarze: ołtarz główny, późnorenesansowy, w formie późnogotyckiego tryptyku (XIX w.) z rzeźbami Matki Bożej z Dzieciątkiem i figurami świętych dziewic Małgorzaty, Katarzyny, Doroty, Barbary w części centralnej oraz świętymi na ścianach bocznych (12 postaci, po 6 na jednym skrzydle), z tabernakulum z 1 połowy XVII w.  oraz dwa ołtarze barokowe boczne także z połowy XVII wieku z obrazami: Zmartwychwstanie, Święta Urszula z towarzyszkami, Ukrzyżowanie, Ścięcie św. Urszuli i dwóch świętych nieznanych z imienia  (Katalog zabytków w Polsce). Zabytkiem jest portret trumienny kobiety z XVIII wieku. Z wizytacji biskupiej zarządzonej przez Jana Łaskiego w 1512 r. wynika, że kościół był konsekrowany. Wizytacja z 1668 roku mówi, że parafia Łubnice stała się filią parafii Dzietrzkowice w dekanacie wieruszowskim.  Taki stan prawny przetrwał do 25 X 1935 r. Wtedy parafię restaurowano i włączono do diecezji częstochowskiej, restaurował ją bp częstochowski Teodor Kubina, mianując pierwszym proboszczem ks. Alojzego Halamę. W wieku XVIII, po pożarze w kościele w Dzietrzkowicach, kościół łubnicki służył także mieszkańcom Dzietrzkowic. W 1922 r., pisze ks. R. Frysiak, do łubnickiego kościoła dobudowano od strony północnej kaplicę p.w. św. Urszuli z towarzyszkami. W roku 1912 ściany wewnętrzne łubnickiego kościoła  p.w. Wniebowzięcia NMP zostały ozdobione  polichromią. Polichromia jest dziełem niepełnosprawnego artysty M.A. Szulczyńskiego i jego uczniów (A. Czyżewski, J. Mazurek, B. Woliński, R. Hoffman, B. Ulatowski, S. Staff, B. Bidziński, i złotnik E. Gaworski). Współcześni odkrywcy dzieła artysty  mówią, że łubnicka polichromia czyni kościół przedsionkiem nieba, i idealnie współgra z modlitwą, nie rozprasza. Zachwyca natomiast kompozycją, kolorystyką, misternością koronek, intensywnością błękitu, złudzeniem trójwymiarowości na płaskich ścianach. Odnowiono ją w 1990 roku. W latach 1941 – 1945 (II wojna światowa) kościół  ograbiony przez Niemców  swoje funkcje duszpasterskie zaczął pełnić dopiero w roku 1945. Od roku 1992 parafia należy do  dekanatu bolesławieckiego w diecezji kaliskiej. Do parafii należy Ludwinów z kaplicą mszalną pod wezwaniem św. Józefa.

Literatura

Antoni Szulczyński – malarz od urodzenia, Poznań 2017

Frysiak, Wybrani ludzie i miejsca, Wieluń 1999, s.129 -131

Katalog zabytków sztuki w Polsce. T.2 Województwo łódzkie, zeszyt 12 Powiat wieluński, Warszawa 1954

R.Rosin, Ziemia Wieluńska w XII- XVI w. Studia z dziejów osadnictwa, Łódź 1961, s. 92 – 97, 130- 131

R. Rosin, Słownik historyczno-geograficzny ziemi wieluńskiej w średniowieczu, Łódź 1963

S. Zabraniak, Kościół wieluński w okresie staropolskim, Lublin 2004, s.36 – 40

Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna w Wieluniu zaprasza na Noc Bibliotek

Na IV edycję Ogólnopolskiej Akcji ” Noc Bibliotek” zaprasza  Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna w Wieluniu. Szczegóły imprezy na poniższym plakacie. Zapraszamy!