gru 20 2022
Z okazji nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia wszyscy wszystkim ślą życzenia. Swoim przyjaciołom i sympatykom piękne życzenia przekazują : Powiatowa Biblioteka Publiczna w Wieluniu, Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna w Wieluniu oraz Muzeum Ziemi Wieluńskiej.
gru 19 2022
Zespół Pieśni i Tańca „Dobroń” ma już niemal 65 lat, został założony w 1958 roku dzięki staraniom Wojciecha Wiesława Kabzy, Marii Neugebauer, Jerzego Michalaka, Włodzimierza Sysio i Barbary Żórawskiej. Na początku działalności instruktorami byli: Melania Rudzka jako choreograf i Mikołaj Stanisławski jako muzyk. Przez kolejne lata zespół prowadziło wielu uznanych choreografów.
Przez pierwsze 30 lat Kierownikiem Zespołu była pani Barbara Żórawska, zaś przez kolejne 30 lat Pani Kamila Zastróżna. Przez długie lata instruktorem śpiewu, kompozytorem i akompaniatorem był Pan Janusz Kazimierczak. Kierownikiem kapeli i akompaniatorem przez ponad 56 lat był Pan Stanisław Wojtczak.
W tym czasie zespól zdobył wiele znaczących nagród i wyróżnień. Tylko w ostatnich latach, w 2017 było to drugie, zaś w 2018 roku – pierwsze miejsce w swojej kategorii na festiwalu w Bosel, w północno-zachodnich Niemczech. W 2019 roku zespół reprezentował nasz kraj, region i Gminę Dobroń na unikalnym Święcie Chleba w położonym na południu Francji mieście Najac, jednym z 10 najpiękniejszych miejsc w tym kraju. W sierpniu 2021 roku DOBROŃ zajął 1 miejsce na Ogólnopolskim Festiwalu Muzyki Ludowej ,,Złota Leszczyna” organizowanym przez Centrum Kultury Gminy Kutno w Leszczynku. W tym roku mieliśmy też zaszczyt wziąć udział w międzynarodowym festiwalu POLKA.
Obecnie dyrektorem Dobrońskiego Centrum Kultury, w strukturach którego działa „Dobroń”, jest pani Monika Rybak, choreografem zespołu Dominika Kartasińska, instruktorem śpiewu Michalina Rzepkowska, zaś akompaniatorami są Krzysztof Moszczyński i Michał Robak.
Repertuar „Dobronia” jest bardzo bogaty i nie ogranicza się jedynie do naszego regionu. Zawiera pieśni i tańce z różnych części Polski, między innymi z Sieradza, Łowicza, Opoczna, Lublina, Rzeszowa, Krakowa, oraz tańce górali z Beskidów, Podhala i Żywca.
Grupa wystawia regionalne widowiska ludowe takie jak unikalny „Siemieniec” i „Wianki”. W programie są też tańce narodowe: Polonez, Mazur, Krakowiak, Kujawiak, Oberek, i inne. Przez wiele lat zespół występował i występuje nadal, w wielu krajach, na wielu estradach. miejscem koncertów były między innymi: Niemcy, Austria, dawny ZSRR, Chorwacja, Czarnogóra, dawna Czechosłowacja, Rumunia, Bułgaria, Serbia, Hiszpania, Finlandia, Holandia, Francja, Włochy, Węgry, Sycylia, a nawet ciekawostka – Korea Północna.
Muzeum Ziemi Wieluńskiej zaprasza 8 stycznia o godzinie 16.30 na Koncert Świąteczny w wykonaniu Zespołu Pieśni i Tańca Dobroń. W programie koncertu kolędy, pastorałki i nie tylko.
gru 19 2022
Z okazji zbliżających się świąt Bożego Narodzenia życzenia przekazują władze Powiatu Wieluńskiego. Słowa życzeń niżej!
gru 19 2022
18 grudnia przeżyliśmy w Muzeum Ziemi Wieluńskiej wyjątkowe popołudnie. Wyjątkowość zapewnił wernisaż wystawy fotograficznej Etno Wieluń składającej się z pięknych, kolorowych fotografii kobiet aktywnych z powiatu wieluńskiego, reprezentantek 17 gmin, prezentujących się w ludowych strojach ziemi wieluńskiej. Tłem dla postaci kobiet są nawiązania do wiejskiego życia wsi wieluńskiej z przełomu XIX i XX wieku. Wystawa Etno Wieluń jest rezultatem projektu utrwalania tradycji i akcentów regionalnych ziemi wieluńskiej. Całe przedsięwzięcie ma na celu ukazanie piękna regionalnej tradycji oraz pokazanie bajecznie kolorowych strojów ludowych noszonych przez współczesne kobiety zamieszkałe na terenie ziemi wieluńskiej. Jej pierwszą odsłoną była wystawa „Etno Wieluń- z niestarego albumu” prezentowana na skwerze przy Miejskiej i Gminnej Bibliotece Publicznej w Wieluniu.
Autorką projektu i fotografii jest Marzena Hettich- Uryszek absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, malarka, rzeźbiarka, fotografik, pracująca w Polsce i w Niemczech. Dyplom uzyskała w pracowni profesora zw. Krzysztofa Skarbka. Posiada specjalizację w dziedzinie realizacji mediów elektronicznych. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, rzeźbą oraz projektowaniem graficznym. Przez wiele lat pracowała, jako nauczyciel przedmiotów artystycznych. Ma na swoim koncie wiele realizacji w brązie, m.in. rzeźbę upamiętniającą zbombardowanie Wielunia w 1939 r. W malarstwie fascynuje ją człowiek, szczególnie kobieta i jej oblicza. Chętnie eksperymentuje z abstrakcją. W swojej twórczości koncentruje się na portretowaniu kobiet w różnych momentach życia, próbując tym samym uchwycić ich wyjątkowość i unikalne rysy. Malarstwo, jakie tworzy to poszukiwania na granicy realizmu i abstrakcji, światła oraz barwy. O wszystkim tym przypomniała Artystka w rozmowie z Magdaleną Kopańską, kierownikiem Działu Promocji i Edukacji Muzeum Ziemi Wieluńskiej
Wyjątkowość wernisażowi zapewniła piękna muzyczno – poetycka oprawa przygotowana przez wokalistki Powiatowego Młodzieżowego Domu Kultury i Sportu w Wieluniu z panią Zofią Szpikowską oraz regionalne poetki Annę Jaros, i Ninę Pawlaczyk oraz prezentującą się w recytacji Dianę Sibiak ponadto obecność kilku uwiecznionych na fotografiach pań w bajecznie kolorowych strojach ludowych.
Spotkanie rozpoczęły wokalistki Powiatowego Młodzieżowego Domu Kultury i Sportu ze swoją mentorką, prezentując ludowy repertuar w nowoczesnych aranżacjach, zakończony kolędą Mizerna cicha w wykonaniu Zofii Szpikowskiej.
Nie zabrakło także opowieści o strojach ludowych ziemi wieluńskiej. Przygotował ją Tomasz Spychała, kierownik Działu Etnografii Muzeum Ziemi Wieluńskiej. Stroje wsi wieluńskiej, kiedyś codzienność, dziś noszone przez członkinie KGW i zespołów ludowych zainspirowały i sprowokowały artystkę do ich uwiecznienia na fotografii, by w ten sposób ukazać i ocalić piękno regionalnej tradycji.
Za podjęcie tematu i piękną ekspozycję podziękował artystce wicestarosta Krzysztof Dziuba.
gru 18 2022
Wigilia zorganizowana 16 grudnia 2022 roku przez Zarząd Powiatowego Koła Pszczelarzy (zarząd wybrany w 2022 roku) w Wieluniu zgromadziła wszystkich członków koła, a jest ich 78. W ich posiadaniu jest 2300 rodzin pszczelich. Pszczelarze spotkali się w gościnnych murach warsztatów ZS nr 1 w Wieluniu. Spotkaniu przewodniczył prezes Jan Sobczak, jednocześnie członek władz polskiego Związku Pszczelarskiego w Warszawie.
Przed połamaniem się opłatkiem, prezes przypomniał daty istotne dla wieluńskiego pszczelarstwa: rok 1922 – zatwierdzenie statutu i drugą – rok 1926 kiedy pojawiły się oficjalne zapisy nazwisk i profesji ludzi zajmujących się pszczelarstwem, podał także komunikaty o nowych rozwiązaniach prawnych dotyczących pszczelarzy. Składając obecnym życzenia mówił: –
Życzę wam wszystkim i waszym pszczołom zdrowia , dobrych rozwiązań prawnych, odmłodzenia koła, smacznych miodów. Pamiętajcie, ze Koło wieluńskie jest kołem otwartym. Jego członkiem może stać się każdy, który poczuje że prowadzenie pasieki to jego powołanie, a jest to ciężka praca. Dziś naszymi członkami są lekarze, mechanicy, emerytowani nauczyciele, sadownicy, wszyscy, którzy zapadli na pszczelarstwo, chorobę, której nie da się wyleczyć. Mamy przecież już ponad 90 lat.
Z historii wieluńskiego pszczelarstwa
„ Z inicjatywą powołania w Wieluniu i powiecie wieluńskim organizacji zrzeszającej pszczelarzy, mającej na celu zaopatrywanie pszczelarzy w sprzęt pszczelarski i sprzedaż produktów pszczelich, wystąpił 11 VII 1919 roku Michał Panaszek z Mokrska. Do powołania Powiatowego Towarzystwa Pszczelniczego doszło jednak 15 XI 1921 roku, a inicjatorami byli G.M. Szulc – inspektor szkolny w Wieluniu, Franciszek Olek ze wsi Jeziorko, gm. Dzietrzkowice, Ignacy Kieszkowski, Franciszek Kieszkowski i Franciszek Ender z Wielunia. Celem Towarzystwa było popieranie rozwoju pszczelnictwa w powiecie, zakładanie i prowadzenie pasiek wzorowych i stacji doświadczalnych oraz popieranie uprawy drzew i innych roślin nektarodajnych. Towarzystwo weszło w skład Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelich RP. Statut Powiatowego Towarzystwa Pszczelniczego zatwierdził Urząd Wojewódzki w Łodzi w 1922 roku. Po II wojnie światowej pszczelarze z Wielunia i powiatu wieluńskiego byli skupieni na zasadzie dobrowolności w Zrzeszeniu Pszczelarzy rozwiązanym w 1947 roku. W marcu 1957 roku reaktywowano Powiatowe Koło Polskiego Związku Pszczelarskiego na czele z Ludwikiem Wójciakiem, z czasem powstały koła rejonowe i gminne W poszczególnych latach Rejonowe Koło Pszczelarzy w Wieluniu liczyło 10 członków (133 rodziny pszczele),1975- 15 członków (249 rodzin pszczelich),1980- 61członków (837 rodzin pszczelich),1985—131 członków (1402 rodziny pszczele), 1990 -66 członków (634 rodziny pszczele),1995 – 18 członków (441 rodzin pszczelich),2000- 27 członków (673 rodziny pszczele),2005 57 członków (1271 rodzin pszczelich). W 1984 r. prezesem Koła podległego organizacyjnie wojewódzkiemu Zarządowi PZP w Sieradzu był Henryk Mikołajczyk z Dąbrowy, wiceprezesem Tadeusz Olejnik, sekretarzem Jan Czapnik, sekretarzem Stanisław Grajoszek, członkami Bolesław Kochalski i Józef Nowakowski (…) W okresie powojennym do znaczniejszych wieluńskich pszczelarzy należeli: Jan Czapnik, Szczepan Dłubek, Sylwester Sieczko, Kazimierz Żmuda, Marian Wdówik, Bolesław Kochalski, Henryk Mikołajczyk, Ireneusz Starczyk, Stanisław Grajoszek”
Tadeusz Olejnik, Polski Związek Pszczelarski w: Leksykon Miasta Wielunia, 2007, s. 230
O tradycjach wieluńskiego pszczelarstwa przypomniano w ostatnim czasie w Projekcie Obywatelskim Pszczoły i miód Made In Wieluń Karola Tomczyka z Fundacji Made In Wieluń. Celem projektu jest „zwiększenie świadomości na temat roli pszczół w środowisku naturalnym, znaczenia miodu w życiu człowieka oraz promocja pszczelarstwa jako tradycyjnej formy gospodarowania na obszarach wiejskich, stanowiącej gwarancję zachowania równowagi pomiędzy środowiskiem przyrodniczym a skutkami działalności człowieka„.
Według zamierzeń inicjatorów projekt „Pszczoły i miód Made in Wieluń” ma również ukazać długie i bogate tradycje ziemi wieluńskiej dotyczące hodowli pszczół, które powoli odchodzą już w przeszłość, ponadto przypomnieć prawdę – Pierwsze były pszczoły, potem bartnicy i miód na stołach.
