lip 25 2018

Wakacyjna City Plaża i Chorzowski Teatr Ognia Nam Tara

Wieluński Dom Kultury  w ramach City Plaży zaprosił w piątek (20 lipca) na nocne widowisko w wykonaniu Teatru Ognia Nam Tara z Chorzowa, zajmującego się sztuką manipulacji i tańcem z ogniem. Było to przedstawienie tematyczne z dużą ilością ognia, pirotechniki scenicznej i unikalnych efektów wizualnych. Zapraszając na nocne show, Elżbieta Kalińska, dyrektor Wieluńskiego Domu Kultury mówiła:
– Będziemy uczestniczyć w niezwykłym widowisku. Mimo, że to też jest Teatr Ognia, taki jak gościliśmy podczas Nocy Świętojańskiej Teatr Biuro Podróży, to jednak jest to zupełnie coś innego. Tam mieliśmy do czynienia z pewnym całym spektaklem, tutaj mamy do czynienia z show, z zabawą ogniem, z tańcem. Z taką gorącą, sympatyczną radością z powodu ognia. Ogień jest pretekstem do zabawy i radości. Myślę, że będzie się państwu podobać. Zapraszamy wszystkich, również dzieci, bo w wakacje nie śpią tak szybko. Jest to naprawdę przemiłe i przesympatyczne widowisko.

Teatr Ognia Nam Tara istnieje od 2008 roku. W swoim dorobku ma kilkaset pokazów na scenach ogólnopolskich i europejskich i ciągle czaruje sztuką manipulacji ogniem. Zaczarować udało mu się także mieszkańców Wielunia.

  

  

  

  

   

Zdjęcia – Ewa Misiak – Kocham Wieluń

 

 

lip 24 2018

Wakacyjna City Plaża i zespół „Hydra”

W ramach projektu CITY PLAŻA w parku im. Żwirki i Wigury w Wieluniu, przed siedzibą Wieluńskiego Domu Kultury, w sobotę 9 lipca, wystąpił  działający w Wieluńskim Domu Kultury zespół „Hydra”. Od początku powstania „Hydra” oprócz znanych coverów gra własne utwory. Kiedyś zespół używał nazwy „Zespół z nazwą”, którą w 2018 zmienił na „Hydra”. Koncert poprzedziły warsztaty plastyczne, w wyniku których przed Wieluńskim Domem Kultury powstała galeria kolorowych motyli…

 

 

 

 

Zdjęcia –  Ewa Misiak – Kocham Wieluń

lip 24 2018

Ożarowianie uczcili odpustem św. Marię Magdalenę

W parafii św. Marii Magdaleny w Ożarowie odbył się doroczny odpust parafialny. Uroczystą Sumę odpustową poprzedził przemarsz pocztów sztandarowych Koła Gospodyń Wiejskich, OSP Ożarów, Zespołu Szkoły i Przedszkola w Ożarowie poprowadzony przez  orkiestrę OSP Ożarów.

W ciągu roku liturgicznego każda parafia  przeżywa swoją uroczystość odpustową. W tym dniu w sposób szczególny czci się patrona parafii. W ożarowskiej wspólnocie odpust ku czci św. Marii Magdaleny – patronki parafii, przypada w dniu 22 lipca. Odpust, czyli święto patronalne kościoła i parafii (jeżeli mają to samo wezwanie) jest  świętem wspólnoty wiernych tworzących daną parafię. To szczególny czas łaski i Bożego miłosierdzia.

Kult św. Marii Magdaleny znany był już w średniowieczu. Oddawano jej cześć na zachodzie Europy, głównie w południowej Francji, gdzie wg legendy, w pobliżu Marsylii, miał znajdować się jej grób, w Niemczech i w Polsce, w której w XII wieku znajdowało się już 6 miejsc jej kultu. Prastary kościółek jej poświęcony, znajdował się w Szczepanowie. Miejsca kultu św. Marii Magdaleny w Polsce, być może, że i na ziemi wieluńskiej, były wyrazem działalności misyjnej benedyktynów, którzy przybywali na ziemie polskie z południowej Francji. Dla mnichów benedyktyńskich święta Maria Magdalena była przykładem pokuty, o czym mówi tekst modlitwy zapisany w Modlitewniku Gertrudy Mieszkówny, siostry Kazimierza Odnowiciela, córki Mieszka II i Rychezy, wychowanki klasztoru benedyktyńskiego w Niemczech. Tekst ten przytacza ks. prof. Jan Związek: „Wyznaję, Panie Jezu Chryste, że grzechy moje są niezliczone nad wszelką miarę, dlatego błagam odpuszczenia, na które nie zasługuję, lecz Ty podaj mi rękę miłosierdzia Twego (…); Panie Boże, Królu Wszechmocny, uwolnij mnie od wszelkich utrapień, Ojcze tkliwy i daj mi czas pokuty; liczne są, Panie, grzechy moje i nad miarę niezliczone”.

Świętą Marię Magdalenę, którą Jezus uwolnił od 7 złych duchów, czytaj od wszystkich schorzeń, która zaniosła Apostołom wieść o Zmartwychwstaniu, która przez Ojca św. Franciszka nazwana została Apostołką Apostołów wiele parafii czci odpustem, tak jest i w Ożarowie, w którym patronuje parafii i kościołowi od 1440 r.

Sumę odpustową, na którą przybyli strażacy, orkiestra strażacka, poczty sztandarowe OSP, KGW, Zespołu Szkoły i Przedszkola, chór parafialny z organistą Bogdanem Wesołym, czciciele św. Marii Magdaleny odprawił ks. dr Marian Szczerba z Częstochowy. On też wygłosił słowo Boże. Reflektując postać świętej przywołał film „Wielka cisza” opowiadający o życiu kartuzów z klasztoru w pobliżu Grenoble. W filmie, mówił, co jakiś czas na ekranie pojawiały się dwa teksty – jeden z Nowego Testamentu zaczynający się od słów:, Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze siebie samego, niech weźmie krzyż swój na ramiona i niech Mnie naśladuje (…) … i drugi ze Starego Testamentu: Uwiodłeś mnie Panie, a ja pozwoliłem ci się uwieźć (…). W filmie nie było muzyki, dialogów, była praca, była cisza i tylko 3 zdania wypowiedziane przez jednego z zakonników: Im bliżej Boga, tym więcej szczęścia i nie ma lęku przed śmiercią; Kto odrzuca Boga, ten nie ma, po co żyć; Codziennie dziękuję Bogu za to, że pozwolił mi oślepnąć dla dobra mojej duszy. Zakonnik wypowiedział te zdania jakby odpowiadając na pytania, które reżyser chciał zadać, i których nie zadał. Jak mogły brzmieć te pytania, pytał ks. Marian. Mogły brzmieć tak: Czy jesteś szczęśliwy?, Czy nadal wierzysz Bogu po tylu latach, w takim klasztorze?, Czy nigdy nie buntowałeś się przeciw Bogu? Pytania te mogą dotyczyć każdego z nas, dręczyły też i Marię Magdalenę, kobietę marzącą o szczęściu. Ona swoje szczęście odnalazła wtedy, kiedy odnalazła Jezusa, dlatego towarzyszyła Mu aż na Golgotę, została zwiastunką wieści o Jego Zmartwychwstaniu (Widziałam Pana, Jezus żyje). Dla nas święta Maria Magdalena jest przewodniczką na drodze do Chrystusa…

          

          

          

         

          

         

         

          

lip 23 2018

Święty Wawrzyniec patron parafii i kościoła w Dąbrowie

Święty Wawrzyniec – diakon i męczennik ( 225 – 10 VIII 258) wg zachowanych Akt Męczeństwa urodzony w Hiszpanii, zmarł w Rzymie. Był jednym z siedmiu diakonów papieża Sykstusa II. O jego świętości pisali: św. Ambroży (+ 397), św. Augustyn (+ 430), św. Piotr Chryzolog (+ 450), Leon Wielki (+461), św. Maksym z Turynu (+ 467). Wiadomości historycznych na temat św. Wawrzyńca jest niewiele. Jedyne źródło, pisze ks. Stanisław Hołodok w artykule Święty Wawrzyniec, diakon i męczennik, to Liber Pontificalis, które śmierć świętego łączy ze śmiercią męczeńską papieża Sykstusa II i jego czterech diakonów w czasie prześladowań chrześcijan w latach 253 – 260 za czasów cesarza Waleriana, czemu zaprzecza tradycja rzymska, która mówi o jego wyłączeniu z grupy skazanych. Powód odłączenia? Był jałmużnikiem papieskim i zarządcą dóbr kościelnych, na których przejęcie liczył Walerian. Wawrzyniec został skazany na śmierć za to, że zamiast wykazu dóbr kościelnych na oznaczony dzień zebrał biedotę rzymską, mówiąc „oto są skarby Kościoła”. Skazany na śmierć papież Sykstus II mówił do niego: „ciebie czekają większe cierpienia, ale i piękniejsza korona”. Była to zapowiedź męczeństwa i tortur przygotowanych dla przyszłego świętego, wśród nich: biczowanie knutami z drutu, wieszanie, wyrywanie stawów, palenie na rozpalonej kracie, ale także kanonizacji. Św. Leon Wielki o śmierci świętego napisał: „Jak silny musiał być ogień miłości Chrystusa, skoro gasił on żar ognia naturalnego”. Zmasakrowane ciało męczennika pochowali późniejsi święci, Justyn i Hipolit. Miejsce pochówku to Cyriakia przy Via Triburtina. Cesarz Konstantyn ok. roku 330 nad grobem męczennika postawił bazylikę. Imię świętego włączono do kanonu Mszy św. i do Litanii Wszystkich Świętych. Dzień 10 sierpnia, w którym jest wspominamy, ma rangę święta, co jest wielkim wyróżnieniem, gdyż tą rangą obdarowani zostali tylko patronowie Europy – św. Benedykt, Cyryl i Metody, św. Kazimierz z Polski, wyżej stojący św. Józef, św. Jan Chrzciciel oraz książęta apostolscy Piotr i Paweł.  Licznie powstające teksty modlitw na uroczystości związane z imieniem św. Wawrzyńca zapisano w „Sakramentarzu leoniańskim”. Szybko, bo już w IV wieku św. Wawrzyniec stał się jednym z najpopularniejszych świętych. Za swojego patrona przyjęli go piekarze, kucharze, bibliotekarze, strażacy, chorzy na choroby reumatyczne, a od 1981 roku także przewodnicy sudeccy. W Polsce jego imię otrzymało ok. 100 kościołów ( 3 najwcześniejsze w Nakle, Krakowie, Gnieźnie już w XI i XII wieku), kaplic (kaplica na Śnieżce 1681 r.) sanktuariów i parafii, wśród nich kościół i parafia w Dąbrowie k. Wielunia. Jego imieniem nazwano odkrytą 10 VIII 1535 roku w Kanadzie rzekę (Rzeka św. Wawrzyńca), wyspę na Morzu Beringa, spadające w sierpniu Perseidy (Łzy św. Wawrzyńca), Górę między Chełmnem a Stargardem (Góra św. Wawrzyńca).  Znany jest też zwyczaj palenia w tym dniu ognisk na stokach w Rajczy (Hudy Wawrzyńcowe), święcenia masła i miodu. Dzień 10 sierpnia to także święto Diakonatu. Na cześć św. Wawrzyńca powstały impresje muzyczne: Missa beatus Laurentius (Giovanni Pierluigi de Palestrina), Missa in honorem Santi Laurentius (Giulio Roberti).W ikonografii święty Wawrzyniec przedstawiany jest w stroju diakona z kratą, ze stułą, z Ewangelią i krzyżem, z jałmużniczką, palmą męczeństwa. Relikwie świętego znajdują się na Watykanie (wystawiane 10 VIII), w katedrze Wniebowzięcia NMP w Dubrowniku, w kościele San Lorenzo In Lucina, w Pałacu Laterańskim. O męczeńskiej śmierci św. Wawrzyńca i jego wyniesieniu do chwały nieba opowiadają Nieszpory ku jego czci:

„Ogniem palony, lecz mężnego ducha

Zwalczył odważnie lęk przed płomieniami

Pragnął on, bowiem z całej głębi serca

Wiecznego życia”.

Kościół w Dąbrowie, istniejący od XIV wieku (kościół filialny parafii kolegiackiej w Wieluniu) nosił od początku wezwanie św. Wawrzyńca, choć w roku 1522 w ołtarzu głównym był obraz Sancta Maria de collatione laicorum (wg wizytacji Trojana ze Śleszyna), w roku 1730 (wizytacja biskupa Franciszka Kraszkowskiego) obraz Jezusa Ukrzyżowanego a nad nim obraz św. Wawrzyńca, w 1766 (wizytacja bpa Ignacego Kozierowskiego) obraz Chrystusa Ukrzyżowanego (nie pisze nic o obrazie z wizerunkiem św. Wawrzyńca). Dziś, w parafii i w kościele, który 21 stycznia 1969 r. został podniesiony do rangi kościoła parafialnego po erygowaniu parafii p.w. św. Wawrzyńca są dwa wizerunki patrona parafii i kościoła. Jeden z nich, stary, malowany na płótnie, datowany na I połowę XVIII wieku, prostokątny o wymiarach 150 *103 cm, ujęty w ramę zdobioną motywami liści laurowych przedstawia świętego, jako młodzieńca. Święty Wawrzyniec na nim to młodzieniec z twarzą owalną, bez zarostu, z krótkimi włosami okalającymi szeroką tonsurę, w białej albie i czerwonej dalmatyce, z prawą ręką wyciągniętą przed siebie, z Księgą w lewej ręce. Postać stojąca, lekko zwrócona w stronę lewą.  Z prawej strony świętego widoczna jest postać św. Heleny z krzyżem, palmą i otwartą księgą z napisem łacińskim. Nad głową męczennika, w obłokach, cztery aniołki, z których jeden trzyma wieniec laurowy, drugi gałązkę palmową. W otwartej księdze, trzymanej przez św. Helenę słowa:, „ Initiu Sapientia Est/Mor Domini A. Dne/1736/Mensis/die 13 tia/10 bris (Początek mądrości w bojaźni Bożej). W dolnym prawym rogu postać kobiety w stroju dworskim z obrazem przedstawiającym wypędzenie z Raju, obok talia kart i koło otoczone wieńcem czerwonych róż (wieniec pogrzebowy). W dolnym lewym rogu, u stóp świętego, siedzący aniołek z tiarą papieską, wyżej, w obłokach, aniołek zwrócony do świętego, trzymający trzy przedmioty: klucz, strzałę i kwiat lilii (obraz opisany przez Joannę Niekrasz w dniu 29 X 2010 r. został wpisany do inwentarza kościoła).  Autor obrazu nie jest znany.  Jeszcze na początku lat 50 – tych XX wieku wg Katalogu zabytków sztuki w Polsce, T.2, zeszyt 12, powiat wieluński (Warszawa 1953), był w kościele i odnotowano go, jako obraz nieznanego męczennika. Dziś, ten pełen symboli obraz, wisi w domu parafialnym, a w ołtarzu głównym umieszczony jest nowy wizerunek Świętego.

Święty Wawrzyniec diakon i męczennik. Obraz z 1 połowy XVIII wieku.Skan

Święty Wawrzyniec diakon i męczennik. Obraz z 1 połowy XVIII wieku. Skan

Święty Wawrzyniec na obecnym obrazie to stojący młodzieniec, ze wzrokiem skierowanym na patrzących, ubrany w białą albę i czerwoną dalmatykę, z krzyżem w prawej ręce, z gałązką palmową w lewej, z kratą przy lewym boku. Na zasuwie obrazu Matka Boża Częstochowska. Obraz stary, barokowy, zdobiący dziś aulę domu parafialnego, mówią ks. proboszcz Rafał Zawisza i dociekająca historii parafii i kościoła parafianka Krystyna Skoczylas, wymaga generalnej konserwacji. Tylko w ten sposób, mówią, ocalając go, ocalimy to, co ma związek z historią dąbrowskiego kościoła.

Ołtarz główny z wizerunkiem św. Wawrzyńca

Ołtarz główny z wizerunkiem św. Wawrzyńca

Ołtarz główny z wizerunkiem świętego Wawrzyńca

Ołtarz główny z wizerunkiem świętego Wawrzyńca

Literatura

Inwentarz kościoła św. Wawrzyńca w Dąbrowie. Archiwum parafialne

Katalog zabytków sztuki w Polsce, T.2 Województwo łódzkie, zeszyt 12, Powiat wieluński, Warszawa 1953

S. Hołodok, Święty Wawrzyniec, diakon i męczennik, „Czas Miłosierdzia”, 2002 nr 8

S. Zabraniak, Wieluński Ośrodek kościelny w okresie staropolskim, Lublin 2004

J. Związek, Parafia kolegiacka w Wieluniu w świetle wizytacji arcybiskupiej Jana Łaskiego, „Rocznik Wieluński”, t. 1, Wieluń 2001

Siedem wieków fary wieluńskiej pod red. Jana Książka, Wieluń 2009

Wawrzyniec z Rzymu, Wikipedia

 

lip 21 2018

Wakacyjna City Plaża i solistki z Gminnego Ośrodka Kultury w Białej

W ramach projektu City Plaża 2018 w dniu 18 lipca wystąpiły solistki z Gminnego Ośrodka Kultury w Białej, wśród nich Sandra Stochmiałek, laureatka IX Powiatowego Konkursu Piosenki Poetyckiej „Miłosne pejzaże”. Koncert ze względu na pogodę odbył się w sali widowiskowej Wieluńskiego Domu Kultury, pomysłodawcy i realizatora projektu

           

           

           

           

                                            

Zdjęcia-Ewa Misiak-Kocham Wieluń