15 października w Wieluniu  po raz dziesiąty  uczczono pamięć dzieci utraconych. Od 2016 roku  miejscem modlitwy w ich intencji  oraz w intencji wszystkich rodziców, którzy doświadczyli utraty dziecka jest kościół p.w. św. Mikołaja u sióstr Bernardynek.  Tak było i w tym roku. Do modlitwy w intencji dzieci utraconych, ich rodziców oraz wszystkich tych, którzy chcieli uczestniczyć w tej szczególnej modlitwie zaprosił Zespół ds. Nowej Ewangelizacji.

Modlitwę różańcową i Eucharystię poprzedził pochówek dzieci utraconych na wieluńskim cmentarzu komunalnym, gdzie w Godzinie Miłosierdzia, o godzinie 15.00 spotkali się rodzice dzieci utraconych, dziadkowie, przedstawiciele służb medycznych, delegacja z Urzędu Miasta.  Modlitwę i pochówek prowadził ks. Jarosław Boral.

Kolejna część pamięci o dzieciach utraconych to modlitwa różańcowa i Msza święta w kościele u wieluńskich sióstr Bernardynek.  Mszę świętą w intencji dzieci nienarodzonych odprawili ks. Andrzej Walaszczyk, kapelan sióstr Bernardynek i ks. dziekan Jarosław Boral.

W homilii ks. Jarosław powiedział m.in.: Data 15 października to data symboliczna. Gdyby kobieta poczęła dziecko 1 stycznia, urodziłaby je właśnie 15 października, w  dzień liturgicznego wspomnienia świętej Teresy z Avila. Co myśli kobieta, kiedy dowie się o swoim stanie? Na pewno nie myśli o poronieniu, komplikacjach, ani o chorobie dziecka. Kobieta pragnąca dziecka przeżywa radość z tego, że będzie matką. Chce je urodzić i poznać. Jednakże zdarzają się sytuacje nieprzewidywalne. Matka traci dziecko przed urodzeniem. Jest ból, czasami niezrozumienie ze strony najbliższych, załamanie, strach przed kolejnym zajściem w ciążę.  Jednakże na drodze takich zranionych kobiet czasami Bóg stawia ludzi, którzy przyniosą nadzieję i zdarza się cud (tu świadectwo kobiety, która doświadczyła cudu przez wstawiennictwo św. Rity i urodziła zdrową dziewczynkę). Wbrew wszystkiemu i na przekór diagnozom lekarzy kobieta rodzi zdrowe dziecko. Przyjęła pomocną dłoń osoby, którą Bóg postawił na jej drodze , przez nią zaufała Bogu.

Czy my chcemy słuchać dobrych i szczerych rad? Czy zauważamy cuda zdarzające się w naszym życiu? Może powinniśmy stać się ufni i prości jak dzieci i tak jak one zaufać Jezusowi? Nauczmy się wyciągać dłoń do potrzebującego i  nie odrzucajmy dłoni idącej nam z pomocą,  dodał kaznodzieja.

Refleksję nad utratą dziecka i bólem rodziców  zakończyła „Modlitwa na Dzień Dziecka Utraconego 15 października”

Panie Jezu, Ty nas wezwałeś,

byśmy nie gardzili żadnym z tych małych,

bo ich aniołowie wpatrują się w oblicze Ojca,

przyjmij do swego domu dzieci,

które zmarły przed swoimi narodzinami.

Wierzymy, że moc Twego krzyża obejmuje ich krótkie życie na ziemi,

a Twoje zmartwychwstanie otwiera im bramy nieba.

Błogosławimy Cię za każdego,

kto uszanował godność tych dzieci, przez pogrzeb godny człowieka.

Prosimy Cię za rodziców każdego z tych dzieci,

byś ich pocieszył i napełnił swoją łaską.

Niech Twój Święty Duch Pocieszyciel

będzie im mocą w chwilach bólu i cierpienia,

niech koi ich rany i serca napełnia nadzieją życia wiecznego.

Prosimy Cię także za każde dziecko,

które dziś rośnie w łonie swojej  matki:

niech twoi aniołowie otoczą te dzieci swoją opieką,

niech umacniają rodziców

i dają mądrość opiekującym się nimi lekarzom.

Prosimy Cię o dobre narodziny

i szczęśliwe, wierne Tobie życie –dla nich i dla nas.

Maryjo, Pani licheńska, Bolesna Matko Jezusa,

któraś patrzyła na śmierć Twego Syna,

otocz   macierzyńską opieką dzieci zmarłe przed narodzinami,

ich matki i ojców.

A nam wyproś serca wrażliwe,

byśmy nigdy nie wzgardzili żadnym z tych najmniejszych.

Amen.