paź 13 2020

Koncert Michała P. Limboskiego w Wieluniu

Michał P. Limboski to  jedna z najciekawszych postaci polskiego rynku muzycznego.  9 października wystąpił   z koncertem na Dworcu Kulturalnym Wieluń – Dąbrowa , realizując w ten sposób zapowiadany  wcześniej koncert na dzień 13 marca, odwołany z powodu żółtej strefy epidemiologicznej , w jakiej wówczas znalazł się Wieluń.

Michał P. Limboski jest muzykiem o niesamowitym głosie, niezwykłej energii i uroku. Jego utwory brzmią znakomicie zarówno z płyty jak i na żywo. Zadebiutował w 2010 roku płytą „Cafe Brumba”. Za albumy „Tribute to Georgie Buck” i „Poliamoria” otrzymał dwukrotnie nominację do Fryderyków.

Kameralne warunki  Wieluńskiego Dworca Kulturalnego mocno podkreśliły walory muzyczne i sceniczne  artysty,  człowieka – orkiestry. Podczas solowego występu Michał P. Limboski  stworzył wyjątkowe show  – grał na gitarze, fortepianie, tworzył na żywo pętle, jednocześnie, śpiewając wykonywał beat box, używał sampli, a nawet grał na bębnie taktowym.

Na stronie internetowej artysty czytamy:

Karmiłem się mlekiem bluesa, gospel, amerykańskiego południa, słuchałem i grałem wiele gatunków muzyki – ostatecznie najlepszy jest rock i roll. Muzyka jest jak wyrozumiała matka, która w chwilach braku inspiracji przygarnia mnie niczym wychudzone kocię.

Znakomity, niezwykle głęboki głos tego charyzmatycznego wykonawcy, niepowtarzalne chwile podczas obydwu wieluńskich koncertów oraz wspaniały kontakt z publicznością, skutkowały świetną zabawą oraz podwójnym bisem na zakończenie  występu artysty.

Występ z powodu wymogów żółtej strefy w jakiej znalazł się Wieluń i powiat wieluński  kolejny raz  mogło obejrzeć znacznie mniej fanów. By zadowolić  wszystkich zainteresowanych  wielunian artysta   9 października zagrał  dwa koncerty, podczas których wieluńska publiczność  wysłuchała jego  świetnych tekstów i muzyki  oraz autorskiej wersji słynnego sprzed lat przeboju Davida Bowie – „Let’s dance”.

               

               

fot. WDK w Wieluniu

 

paź 12 2020

Nowy tomik poezji Niny Pawlaczyk „Pomimo”

Na wieluńskim rynku wydawniczym ukazał się  10. tomik poezji Niny Pawlaczyk zatytułowany „Pomimo”.  Jego wydawcą jest Wieluński Dom Kultury.  Tomik jest zbiorem wierszy powstałych w drugiej połowie 2019 roku i pierwszej połowie roku 2020. Klamra czasowa, którą wyznaczają daty, już na wstępie zapowiada tematykę wierszy i emocje Autorki w nich zawarte.

Autorka tomiku urodziła się w Wierzchlesie, mieszka w Wieluniu. Jest emerytowaną nauczycielką języka polskiego i bibliotekarką, aktualnie animatorką i uczestniczką wielu wydarzeń kulturalnych. Jej wiersze, poza tomikami, znalazły się również w publikacjach zbiorowych, były prezentowane na licznych spotkaniach autorskich i na forach internetowych.

Autorka jest laureatką wielu nagród i wyróżnień. Nagrody, które sobie ceni to: medal honorowy „Zasłużony dla Ziemi Wieluńskiej” (2017, Rada Powiatu i Starosta Wieluński), Wieluńska Wieża Sukcesu w kategorii Kultura (2018, Kapituła Burmistrza i Rada Miasta), Wieluńska Perła Kultury (2018, Wieluński Dom Kultury), Nagroda i wyróżnienie w kategorii Literatura w Wojewódzkim Przeglądzie Twórczości Dojrzałej Przystanek 60+ (2018, 2019, Łódzki Dom Kultury)

Ostatni tomik wierszy ukazał się w podobnej szacie graficznej jak wszystkie poprzednie tomiki. Nie mogło być inaczej, gdyż opracował ją tradycyjnie Piotr Pabisiak. Tomik „Pomimo” różni się jednak od poprzednich. Nie ma w nim rozdziałów. Każdy wiersz zapisany jest na swojej stronie i stanowi sam dla siebie odrębną całość.  Jednakże, po przeczytaniu wszystkich wierszy i po przeanalizowaniu myśli Autorki w nich zawartych, jesteśmy w stanie ułożyć je w rozdziały, którym sami możemy nadać tytuły.  Uzyskamy w ten sposób zapis kształtowania się credo Autorki począwszy od czasów dzieciństwa, wspominanego z wielką nostalgią, poprzez młodość i wiek dojrzały, poprzez spotykanych w tym czasie ludzi, nawiązane przyjaźnie i wydarzenia, których była świadkiem, i które na swój sposób zapamiętała, ale przede wszystkim poprzez nieustanny zachwyt przyrodą, bo: „piękno stworzenia umie bronić/przed zwątpieniem/Łaska (wiersz Zmienność)) i ciągłe odwoływanie się do takich wartości jak dom, rodzina, wiara oraz ciągłe poszukiwanie prawdziwych autorytetów. Tomik „Pomimo” jest wielkim przesłaniem Poetki do współczesnego, mało bezpiecznego świata.

– I tak,  w pierwszym rozdziale znalazłyby się wiersze pełne niepokoju: Oczekiwanie; Nie usłyszą; Łączenie wiązań; Drżączka; Ognisko; Z okna w piątkowe popołudnie; Orkan; Brakuje masek,

– w drugim, wiersze z iskierką nadziei: Dom pachnący powidłami; Szukanie wiosny; Aron; Znanymi ścieżkami;
Z oddali lat dzieciństwa smak; Odwiedziny wierzchlejskiej szkoły; Dawne Maje i Marsze; Prowadzimy się; Sielskie, anielskie?;  Ciuchcią do stacji wzruszenia; Babcia.

– w trzecim, wiersze o przyjaźni i bliskości: Oni płyną przez historii fale; Niknę, wyrywam w rozpaczy; Bez reklamacji; Przymus pisania.

– w czwartym, wiersze poświęcone przyrodzie – raz obojętnej na to, co dzieje się z człowiekiem (Chmurowisko, Tulipany w morowym czasie, A róże nie chcą wiedzieć, Ta wiosna zda się nic nie wiedzieć, Prześwietleni, Zmienność, Na uboczu, Uroda chwili, Szukanie wiosny, Niewidzialny (Ś)wirus, drugi raz przyrodzie wymagającej od człowieka szacunku i respektu: Wenecja, Orkan, Brakuje masek, Myjmy ręce!

Trafnie o wierszach Niny Pawlaczyk zawartych w tomiku napisała Anna Gorzkowska- Owczarek, autorka wstępu. Czytamy w nim: „w świecie wykrojonym, zapamiętanym w dzieciństwie, w młodości, w przyjaźni z naturą i ludźmi, w świecie wzniosłych wydarzeń nie ma błogiej anielskości i duchowego komfortu. W każdym niemal wierszu jest nuta niepokoju, jakaś szrama, jakaś mała apokalipsa (…) „ i dalej: „Ta liryka wyznań i osobistej narracji burzy pozory, demaskuje grę nieszczerą (…).

Zachęcamy do lektury wierszy Niny Pawlaczyk. Spróbujmy wspólnie z Autorką odnaleźć właściwy trop w dzisiejszym „pomylonym świecie”, świecie „bylejakości”, świecie „uproszczeń” i „niepewności”. Niech wskaźnikiem będzie ceniony przez Autorkę wiersz „Prowadzimy się”:

Prowadzimy się trochę jak/ślepy kulawego po nierównym, /potykamy o zmarznięte /serce drugiego, twardą grudę/egoizmów własnych, lgniemy w bajorach/uproszczeń i niesprawiedliwych sądów, /wstajemy, by odkryć/heroizm wysiłków/piękno/ przebytej drogi, /pomimo, /pomimo wszystko, /jak ci trzy razy/po czternaście pokoleń oraz słowa z wiersza „Nie usłyszą”: Nie usłyszą, gdy napiszę, ze miał rację, / kiedy pisał, że „właśnie się staje”/”innego końca świata nie będzie”, / że Wenecję słone łzy wciąż zalewają/Nie usłyszą, potrzebna wrażliwość na bóle/świata, brata inną rasę, wyznanie/ocalenia nie będzie, człowiek zwilczy się, /gdy animy, czyli duszy, nie stanie/Nie usłyszą, najtrudniej przyznać rację/tym, co myślą po prostu inaczej, /kiedy trzeba zrezygnować ze swojego/wyłącznego, jedynie słusznego …/Świat natury w pięknie swym trwa/słucha i dziwi naszej dumie/czy zobaczy na moment przed …/czy człowiek człowieka zrozumie

Głośno o to woła w ostatniej Encyklice „Fratelli tutti” papież Franciszek, pokazując drogowskaz w kierunku braterstwa i przyjaźni społecznej dla postcovidowego świata, dla jego ratowania.

Na zakończenie słowa Martina Lutra Kinga: „Musimy nauczyć się żyć razem jak bracia, jeśli nie chcemy zginąć  razem jak szaleńcy”

       

 

 

paź 11 2020

XX Dzień Papieski pod hasłem Totus Tuus

W 2000 roku, jeszcze za życia św. Jana Pawła II ustanowiono i zaczęto obchodzić w Polsce doroczny Dzień Papieski, podyktowany troską papieża Jana Pawła II o formację młodego pokolenia Polaków. Tegoroczny Dzień Papieski z tytułem Totus Tuus, zaczerpniętym z herbu papieskiego Jana Pawła II, obchodzony w 100. rocznicę jego urodzin i 15. rocznicę śmierci jest kolejnym wyrazem wdzięczności Bogu za dar papieża Polaka i za Jego posługę Kościołowi w Polsce i na świecie oraz widomy znak utrwalania Jego duchowego dziedzictwa, którym jest przekazywanie prawdy o Bogu i człowieku, którego Bóg zaprasza do swojego stołu.

Każdy do tego stołu jest zaproszony i może przy nim zasiąść, jeśli nie zlekceważy zaproszenia. Święty Jan Paweł II Boże zaproszenie przyjął  i tak jak  Piotr odpowiedział Bogu: – „Panie Ty wiesz, że Cię kocham” i usłyszał tak jak święty Piotr: – „paś owce moje”. Pasł je i troszczył się o nie przez 27 lat. Przez 27 lat umacniał powierzone sobie owce w wierze, uczył jak wielką moc ma modlitwa i jak ważna jest świadomość obecności Boga w życiu. Przez 27 lat promieniował świętością, bo ukochał Różaniec święty i całkowicie zawierzył się Maryi –Totus Tuus.

Obchodzony w Polsce XX Dzień Papieski to kolejny rok wznoszenia żywego pomnika Ojcu Świętemu przez Fundację „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Ten żywy pomnik to blisko 2000 stypendystów wspieranych stypendiami przez Fundację każdego roku – uczniów i studentów pochodzących z polskich wsi i małych miasteczek.  Przez ofiary składane do puszek, młodym i zdolnym, ale ubogim Polakom, przynosimy nadzieję i zaspokajamy ich edukacyjne aspiracje.

W tym roku, innym niż poprzednie, roku epidemii koronawirusa, tak naprawdę pozostała tylko kwesta, uczestnictwo w Eucharystii i wysłuchanie listu przygotowanego 29 sierpnia przez Konferencję biskupów polskich na Jasnej Górze. Mimo rygorów i obostrzeń, na ulicach w pobliżu kościołów, kwestowali wolontariusze. Tak było i w Wieluniu, w którym nie zabrakło także „papieskich kremówek” przygotowanych przez młodzież z parafii św. Józefa.

        

       

       

       

       

paź 09 2020

Literacka podróż – Odwołane spotkania

W związku z sytuacją epidemiczną w powiecie wieluńskim  i przeniesieniem powiatu do czerwonej strefy Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna odwołuje wszystkie spotkania  mające się odbyć w ramach z projektu „Literacka Podróż”.   O tym kiedy spotkania się odbędą, poinformujemy.

           

paź 09 2020

Konkurs Rzeźbiarski „Wieluńskie Boże Narodzenie”

Muzeum Ziemi Wieluńskiej ogłasza konkurs rzeźbiarski Wieluńskie Boże Narodzenie. Na zgłoszenia czekamy do 29 listopada 2020 (należy dostarczyć minimum dwie prace). Szczegóły w regulaminie. Patrz na stronę Muzeum Ziemi Wieluńskiej!