maj 21 2022

„Żubr – król puszczy”- wystawa czasowa w Muzeum Ziemi Wieluńskiej

20 maja w Muzeum Ziemi Wieluńskiej otwarta została  wystawa czasowa „Żubr – król puszczy” prezentująca dzieje żubra w Polsce, jego znaczenie, przyczyny wyginięcia i działania na rzecz jego przywrócenia naturalnemu środowisku.

Najważniejszą częścią wystawy są naturalnej wielkości  trzy demoplasty przybyłe wprost z Gołuchowa i wkomponowane w naturalne środowisko zaaranżowane przez Nadleśnictwo Wieluń Lasy Państwowe. Ciekawostką wśród eksponatów  są monety, medale i banknoty z wizerunkami żubrów udostępnione przez Towarzystwo Miłośników Żubrów. Uzupełnieniem wystawy są plansze edukacyjne przybliżające historię i zwyczaje żubrów oraz film edukacyjny udostępniony przez Lasy Państwowe.

Wystawa , której kustoszem jest Magdalena Kopańska, kierownik Działu Edukacji i Promocji MZW powstała we współpracy z Ośrodkiem Kultury Leśnej w Gołuchowie i Nadleśnictwem Wieluń. Jej otwarciu towarzyszyła prelekcja Tomasza Rakowskiego, kierownika Działu Parkowego Ośrodka Kultury Leśnej w Goluchowie „Od Podkówki do Poresta, czyli 45 lat Pokazowej Zagrody Zwierząt OKL w Gołuchowie”.

W wernisażu uczestniczyli przedstawiciele władz samorządowych, Sekcja Emerytów ZNP, nauczyciele, przedstawiciele Nadleśnictwa Wieluń…

Ośrodek Kultury Leśnej w Gołuchowie

Powołany w 1976 roku Ośrodek Kultury Leśnej (OKL) w Gołuchowie działa w strukturze Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

Od stycznia 1987 roku jest  samodzielną jednostką organizacyjną. Myśl o utworzeniu OKL zrodziła się w latach siedemdziesiątych XX wieku, kiedy podjęto decyzję o lokalizacji Muzeum Leśnictwa na terenie dziewiętnastowiecznego założenia zamkowo-parkowego w Gołuchowie.  Obecnie OKL zajmuje powierzchnię blisko 200 ha i organizacyjnie jest to Park-arboretum na terenie, którego znajdują się zabytkowe obiekty: Kasa – siedziba administracji OKL, Oficyna, Dybul (dawne stajnie) oraz owczarnia i powozownia.

W 1977 roku na terenie OKL powstała Pokazowa Zagroda Zwierząt.  Utworzenie zagrody żubrów w Gołuchowie związane było ze wzrostem populacji żubra i koniecznością tworzenia nowych, rozproszonych ośrodków hodowlanych. Pokazowa Zagroda Zwierząt mieści się w kompleksie leśnym przylegającym do parku-arboretum. Zajmuje powierzchnię ponad 20 ha ogrodzonego terenu. Żyją w niej żubry, koniki polskie (przywiezione z Narodowego Parku Roztoczańskiego), daniele i dziki. Hodowla dzikich zwierząt w zagrodzie stanowi nawiązanie do dawnej tradycji utrzymywania zwierzyńców w pobliżu rezydencji magnackich.

W obrębie zagrody występują dwa typy lasów: bór mieszany świeży (BMśw) oraz las mieszany świeży (LMśw). Dominującymi gatunkami drzew są sosna oraz dąb. Występują też buki, świerki, brzozy i graby. W zagrodzie znajduje się również  1 hektar łąk  stanowiących pastwisko dla żubrów. Zagroda  może pomieścić 6 do 8 osobników. Zwierzęta są pod stałą opieką weterynaryjną.

Organizacja zagrody i wydzielenie tzw. zagród dziennych pozwala na oglądanie zwierząt od świtu do zmierzchu przez cały rok.

Ośrodek Kultury Leśnej, realizując swoje zadania statutowe, współpracuje z innymi ośrodkami hodowlanymi oraz placówkami naukowymi w zakresie hodowli i ochrony żubrów. W dniach 5-6 października 2000 roku w Gołuchowie odbyło się seminarium „Hodowla żubrów w jednostkach Lasów Państwowych„, którego inicjatorem i organizatorem był  Ośrodek Kultury Leśnej. Ogółem w Pokazowej Zagrodzie Zwierząt do końca 2019 roku hodowano 116 żubrów, z tego 101 osobników urodziło się w Gołuchowie.

Historia Muzeum Leśnictwa w Gołuchowie

O założeniu muzeum leśnictwa mówiono po raz pierwszy w Galicji na posiedzeniu Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego (późniejsze Polskie towarzystwo Leśne) pod koniec XIX wieku.  Potrzebę stworzenia takiego muzeum w formie apelu przedstawiono w 1894 r. we Lwowie podczas Powszechnej Wystawy Krajowej, gdzie zaprezentowano dorobek polskich leśników.

O konieczności powołania muzeum leśnictwa mówiono w 1937 roku, także we Lwowie, podczas XV Zjazdu Lekarzy Przyrodników.  Zabiegi i apele zadecydowały o powołaniu- Muzeum Leśnictwa krótko przed II wojną światową przy Instytucie Badawczym Leśnictwa w Warszawie. Powołał je Dyrektor Naczelny Lasów Państwowych.  W jego utworzeniu przeszkodziła wojna.

Muzeum leśnictwa nie utworzono  także w trudnej powojennej rzeczywistości. Dorobek leśników do lat 60 –tych XX wieku prezentowano jedynie przy okazji wystaw wielotematycznych.  Idea utworzenia muzeum leśnictwa powróciła za sprawą Komisji Historii Leśnictwa Polskiego Towarzystwa Leśnego.

Powołano je 1 czerwca 1968 roku decyzją Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, Romana Gesinga. Zlokalizowane miało być w Krakowie – Przegorzałach. Pełnomocnikiem Ministra ds. organizacji muzeum został doc. dr inż. Stanisław Fiołek. Minister powołał także 20-osobową Radę Muzealną pod przewodnictwem mgr inż. Stanisława Smólskiego.

Brak zgody Krakowa na lokalizację i brak pieniędzy nie zmaterializowały decyzji z 1 VI 1968 r.(doc. dr inż. S. Fiołek zajmował się głównie gromadzeniem muzealiów.)

Na początku lat 70 -tych XX wieku władze powiatu pleszewskiego wysunęły propozycję zorganizowania Muzeum Leśnictwa w Gołuchowie na terenie dziewiętnastowiecznej posiadłości Jana hr. Działyńskiego i jego małżonki księżnej Izabeli z Czartoryskich Działyńskiej, która w 1893 roku ustanowiła Ordynację Gołuchowską Książąt Czartoryskich.

Po roku 1945 majątek w Gołuchowie został przejęty przez Skarb Państwa, co źle wróżyło całej spuściźnie: źle użytkowano zabytkowe obiekty, które stopniowo niszczały, niekorzystnie gospodarowano w parku, gdzie każdego roku ginęły cenne przyrodnicze okazy.  Sytuację mogło zmienić przekazanie całego kompleksu jednemu właścicielowi. który zapewniłby fachową opiekę parkowi i zabytkowym budynkom.

Stało się to w 1951 roku, kiedy cały zespół w Gołuchowie przekazany został Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu, która zorganizowała tutaj placówkę naukową i zabezpieczyła przed dewastacją i zniszczeniem cenne arboretum.  Mimo zaangażowania, uczelnia nie była w stanie finansować prac konserwatorskich zabytkowych budynków, głównie Oficyny, którą zamieszkiwała miejscowa ludność.

Z dniem 1 stycznia 1974 roku park gołuchowski wraz z zespołem zabytkowych budowli przekazano  Okręgowemu Zarządowi Lasów Państwowych w Poznaniu (bez zamku, który w 1951 roku przejęło Muzeum Narodowe w Poznaniu). W związku z tym powstał ”Zespół ds. organizacji Muzeum Leśnictwa” pod kierunkiem mgr inż. Wojciecha Wilusza z udziałem mgr inż. Juliana Jeszke, pełniącego obowiązki kierownika parku i szkółki.

W 1975 roku , po wizji lokalnej, Minister Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego zdecydował o zlokalizowaniu Muzeum Leśnictwa w Gołuchowie. W tym też roku przewieziono z Krakowa zgromadzone zbiory w liczbie 350 muzealiów leśnych, głównie technicznych, a także ponad 2 tys. książek, czasopism i archiwaliów. W 1976 roku powołano Ośrodek Kultury Leśnej w Gołuchowie, który znajdował się w strukturze organizacyjnej Nadleśnictwa Taczanów – OZLP Poznań.

W 1977 roku powołano 18-osobową Radę Naukową Muzeum Leśnictwa, jako organ doradczy i opiniodawczy, a jej przewodniczącym został prof. zw. dr hab. Bohdan Kiełczewski. Następne lata to prace remontowo-konserwatorskie oraz realizacja przygotowanego scenariusza stałych wystaw.

29 czerwca 1983 roku, w  Dybulu, otwarta została pierwsza stała wystawa ”Technika leśna”

4 października 1986 roku oficjalnie otwarto Muzeum Leśnictwa w odrestaurowanej Oficynie.

     

     

     

     

     

     

     

     

 

Źródła:

1.Prelekcja Tomasza Rakowskiego kierownika Działu Parkowego OKL w Gołuchowie

2.https://pl.wikipedia

  1. Tablice edukacyjne- fragment wystawy

 

maj 21 2022

25 maja 2022 roku, w 74. rocznicę śmierci rtm. Witolda Pileckiego, zapłoną znicze pamięci

W dniu 25 maja 2022 r. o 21.30 – w godzinę śmierci rtm. Witolda Pileckiego, zamordowanego z wyroku komunistycznego sądu w więzieniu na warszawskim Mokotowie – w całym kraju zapłoną znicze pamięci. W Wieluniu uroczystość organizowana przez IPN odbędzie się przy popiersiu w parku im. rtm. Pileckiego.

Rotmistrz Witold Pilecki

Służbę Polsce rozpoczął w czasie wojny z bolszewikami w 1920 r. Walczył podczas kampanii wrześniowej 1939 r., a następnie w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego. W 1940 r., wykonując misję zleconą przez dowództwo ZWZ, dobrowolnie poddał się aresztowaniu i wywózce do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, by zdobyć informacje o zbrodniach Niemców i zorganizować konspirację niepodległościową. Na skutek zagrożenia dekonspiracją podjął decyzję o ucieczce, którą udało mu się szczęśliwie przeprowadzić. W 1944 r. walczył w powstaniu warszawskim, w zgrupowaniu Chrobry II. Od 1945 r. służył w 2. Korpusie Polskim we Włoszech, skąd – decyzją gen. Władysława Andersa – wrócił do Polski, by odtworzyć rozbite po działaniach wojennych struktury wywiadowcze, działające dla Rządu RP na Uchodźstwie.

Został aresztowany w maju 1947 r., osadzony w areszcie śledczym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie i poddany okrutnemu śledztwu. Mimo tortur do końca zachował żołnierską postawę. Pozostał wierny dewizie: Bóg, Honor, Ojczyzna. Pokazowy proces przed komunistycznym sądem trwał dwa tygodnie. Rtm. Pilecki i jego podwładni zostali skazani za „szpiegostwo”. Orzeczono trzy kary śmierci i kilka długoletniego więzienia. Ostatecznie Tadeuszowi Płużańskiemu i Marii Szelągowskiej kary śmierci zamieniono na dożywotnie więzienie. Rtm. Pilecki został zamordowany strzałem w potylicę, wieczorem 25 maja 1948 r. Ciało złożono w nieoznaczonym miejscu na warszawskich Powązkach.

Przed II wojną światową Witold Pilecki gospodarował w rodzinnym majątku w Sukurczach.  Organizował pomoc społeczną, kółka rolnicze i kursy przysposobienia wojskowego. Założył rodzinę. Rozwijał zdolności artystyczne: rysował, malował, pisał wiersze… Do 1989 r. wszelkie informacje o dokonaniach i losie Witolda Pileckiego podlegały w PRL ścisłej cenzurze. W lipcu 2006 r. prezydent Lech Kaczyński, w uznaniu zasług Witolda Pileckiego i jego oddania sprawom ojczyzny, odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego. , W 2013 r. został pośmiertnie awansowany na pułkownika.

Fot. Archiwum (1 III 2022) 

 

maj 20 2022

Przedszkolaki z Chotowa i uczniowie Szkoły Podstawowej nr 2 w Wieluniu gośćmi wieluńskiej komendy

Wieluńską komendę w ostatnim czasie odwiedzili uczniowie ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Wieluniu oraz przedszkolaki z Chotowa.

Wizyty te była doskonałą okazją dla najmłodszych do zapoznania się z pracą policjantów. Nie zabrakło również tematów związanych z szeroko rozumianym bezpieczeństwem w domu i podczas zabaw oraz prawidłowych zachowań na drodze.

W mijającym tygodniu wieluńską jednostkę odwiedziły dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Wieluniu oraz przedszkola w Chotowie. Podczas tych wizyt najmłodsi mogli z bliska zobaczyć, jak wygląda praca policjantów na komendzie, zapoznały się ze sprzętem wykorzystywanym w ich codziennej służbie.

Duże zainteresowanie wzbudził policyjny radiowóz, za którego „sterami” mogły zasiąść. Spotkanie to było doskonałą okazją do utrwalenia podstawowych zasad bezpieczeństwa. Mundurowi przypomnieli najmłodszym, jak powinna wyglądać bezpieczna zabawa zarówno w domu, przedszkolu jak i na podwórku.

Mówili również o zachowaniu ostrożności w kontaktach z osobami obcymi, jak reagować w sytuacjach zagrożenia oraz do kogo zwrócić się o pomoc. W trakcie spotkania nie zabrakło tematów związanych z bezpiecznym poruszaniem się po drogach.

Dzieci dowiedziały się m.in. którą stroną jezdni należy się poruszać, gdy nie ma chodnika, a także w jakim miejscu należy przechodzić przez drogę oraz dlaczego warto nosić elementy odblaskowe.

– informuje rzecznik wieluńskiej policji st. asp. Katarzyna Grela

W związku ze zbliżającym się okresem wakacyjnym mundurowi również przypomnieli o bezpieczeństwie nad wodą i w trakcie różnego rodzaju wyjazdów. Na koniec wszyscy uczestnicy spotkań otrzymali elementy odblaskowe.

     

     

     

     

źródło: KPP w Wieluniu

maj 20 2022

Odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej Głównemu Komendantowi Policji Województwa Śląskiego insp. Józefowi Żółtaszkowi w Skomlinie

W niedzielę, 15 maja, w Skomlinie odbyło się uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej Głównemu Komendantowi Policji Województwa Śląskiego insp. Józefowi Żółtaszkowi.  Uroczystość rozpoczęła się Eucharystią w kościele pw. św. Ap. Filipa i Jakuba w intencji  wywodzącego się z ziemi łódzkiej  zasłużonego funkcjonariusza Policji Państwowej oraz zamordowanych w Katyniu policjantów Policji Państwowej.

Inspektor Żółtaszek od 1916 roku odgrywał ważną rolę w strukturach Polskiej Organizacji Wojskowej, czynnie uczestniczył w rozbrajaniu okupantów. Otrzymał liczne odznaczenia państwowe: Krzyż Niepodległości, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych.

Był zasłużonym funkcjonariuszem Policji Państwowej, zaś w latach 1928 – 1939 był Komendantem Głównym Policji Województwa Śląskiego. Pełnił też funkcję redaktora naczelnego dwumiesięcznika „Przegląd Policyjny”. Był jednym z pierwszych badaczy problematyki bezpieczeństwa.

– relacjonuje podkom. Adam Dembiński z KWP w Łodzi

Po Mszy św. uczestnicy wydarzenia, przy akompaniamencie Orkiestry Reprezentacyjnej Policji, przemaszerowali na plac przed Urzędem Gminy w Skomlinie gdzie odbył się uroczysty apel z udziałem kompanii honorowej łódzkiej policji, podczas którego odsłonięta została tablica  poświęcona insp. Józefowi Żółtaszkowi. Tablicę poświęcił Kapelan Wojewódzkiego Ośrodka Duszpasterskiego Policji w Łodzi ks. ppor. Jacek  Syjuda.

Podczas uroczystości głos zabrał, m.in. Poseł na Sejm RP Paweł Rychlik,  Komendant Wojewódzki Policji w Łodzi nadinsp. Sławomir Litwin oraz prezes Stowarzyszenia „Rodzina Policyjna 1939 r.” w Łodzi Jarosław Olbrychowski.  Podczas tego  wydarzenia nie zabrakło Starosty Powiatu Wieluńskiego Marka Kielera, Wicestarosty Powiatu Wieluńskiego Krzysztofa Dziuby, Wójta Gminy Skomlin Grzegorza Marasa oraz I Zastępcy Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach insp. Mariusza Krzystyniaka.

Uroczystość swoją obecnością zaszczycił także, wraz z towarzyszącym mu duchowieństwem, Kapelan KGP Kościoła Rzymskokatolickiego ks. dr Wojciech Juszczuk, komendanci z Łódzkiego Garnizonu Policji, reprezentanci pozostałych służb mundurowych, samorządowcy i zaproszeni goście.

Po salwie honorowej delegacje złożyły wieńce w barwach narodowych przed odsłoniętą tablicą upamiętniającą insp. Żółtaszka. Uroczystość zakończył występ Orkiestry Reprezentacyjnej Policji. Na niedzielną uroczystość zaprosiła Komenda Wojewódzka Policji w Łodzi, Stowarzyszenie „Rodzina Policyjna 1939 r.” w Łodzi oraz Urząd Gminy w Skomlinie.

Wśród licznie przybyłych na uroczystość gości nie zabrakło także rekonstruktorów ze Stowarzyszenia Historycznego „Gloria Victis” prezentujących sylwetki starszego posterunkowego Policji Państwowej oraz starszego strażnika Straży Granicznej.

     

     

     

     

     

     

     

       

     

     

Źródło: Ewa Misiak – Kocham Wieluń

maj 19 2022

Zaproszenie na promocję tomiku Niny Pawlaczyk „Szramy dni, stuki serca”

Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna w Wieluniu zaprasza  27 maja miłośników poezji p. Niny Pawlaczyk na promocję  nowego tomiku „Szramy dni – stuki serca”. Wydawcą tomiku jest Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna. Nowy tomik jest  jedenastym  wydanym tomikiem. Wiele wierszy p. Niny Pawlaczyk znalazło się  w wydawnictwach zbiorowych, wiele było czytanych na licznych spotkaniach autorskich, wiele można śledzić  na forach internetowych.  Autorka  jest animatorką i uczestniczką wielu  wydarzeń kulturalnych w Wieluniu i okolicy, jest  także laureatką wielu wyróżnień i nagród:

– Zasłużony dla ziemi Wieluńskiej, rok 2017

-Wieluńska Wieża Sukcesu w kategorii Kultura, rok 2018

-Wieluńska Perła Kultury

– nagrody dwukrotne i wyróżnienia w kategorii Literatura w wojewódzkim Przeglądzie Twórczości Dojrzałej: Przystanek 60+ przez Łódzki Dom Kultury w latach 2018; 2019

                    

–