Satyrycznie i patriotycznie – koncert kameralny „Blask bitewnej chwały”

21 czerwca odbył się w Wieluniu koncert kameralny zatytułowany „Blask bitewnej chwały” . Konkurs został zorganizowany w ramach projektu „Zwycięskie bitwy” przy współpracy Narodowego Centrum Kultury i wsparciu ze środków Ministerstwa Kultury Dziedzictwa Narodowego i Sportu.   Na koncert do wieluńskiego Kino – teatru „Syrena” zaprosili: Towarzystwo Patriotyczne, burmistrz Wielunia i Muzeum Ziemi Wieluńskiej.  Przed publicznością wystąpili: Jan Pietrzak i przyjaciele – kapela w składzie: Mariusz Dubrawski, Wojciech Ruciński, Grzegorz Paliszak, Jerzy Czekalla i Tomasz Bielski. Koncert rozpoczął Jan Pietrzak dwoma piosenkami: „ Polska moich marzeń” i „Jasne niebo, czysta woda…”, piosenkami z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku, dla autora ciągle aktualnych.

Jan Pietrzak – polski satyryk, piosenkarz, aktor, pionier polskiego stand-upu, twórca kabaretu studenckiego Hybrydy (1960 -1967 i kabaretu Pod Egidą (1967), felietonista tygodnika „Solidarność” i „Gazety Polskiej”, komentator społecznych i politycznych przygód narodu w ostatnim półwieczu XX wieku i początkach wieku XXI opowiedział i wyśpiewał z przyjaciółmi historię Polski począwszy od średniowiecznych bitew pod Cedynią, Legnicą i Grunwaldem poprzez późniejsze pod Chocimiem, Kircholmem, Kłuszynem i ostatnią najważniejszą – Bitwą Warszawską z 1920 roku. Bitwy staczane przez Polaków w obronie wolności (nie tylko te zwycięskie), mówił, przetaczały się przez historię Polski i uczyły kolejne pokolenia jak należy walczyć o wolność i utrzymanie niepodległości.

Nieustanna walka w obronie polskiej tożsamości, kontynuował, wydaje się aktualna i dzisiaj, w roku 100 – lecia podpisania Traktatu Ryskiego w 1921 roku, traktatu kończącego wojnę polsko – bolszewicką. Zezwolono nam wtedy, dodał, tak naprawdę na 18 lat wolności, bo znów nam ją zabrano we wrześniu 1939 roku. Kolejny raz Polacy musieli stanąć do walki z dwoma wrogami – faszystowskimi Niemcami i komunistycznym Związkiem Radzieckim. Nastąpiło długie 6 lat okupacji, a po niej, kolejne zniewolenie trwające do czasu wybuchu Solidarności, wyboru Karola Wojtyły na papieża i Jego zawołania „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”.

Piosenki z czasu I wojny światowej, z czasu, gdy szara piechota walczyła o odzyskanie niepodległości po 123 latach niewoli (możliwa, bo dwaj odwieczni wrogowie byli w przeciwnych orientacjach) i czasu II wojny światowej zaśpiewał Piotr Rafałko.  W jego wykonaniu usłyszeliśmy: „Niech się Polska przyśni tobie”, „O mój rozmarynie”, „Zakochałem ci się”, pieśń Strzelców Karpackich ( słowa Marian Hemar) oraz „Czerwone maki na Monte Cassino”.

W uszach słuchaczy pozostaną słowa: „…Niech żyje Polska, niepodległa, biało – czerwona” oraz „Żeby Polska była Polską” .