18 maja 2022 roku działające w Wieluniu Stowarzyszenie „ Po prostu żyj” zaprosiło przedstawicieli władz samorządowych, prezesa WSM, dyrektora Spółdzielczego Domu Kultury, dyrektorów placówek oświatowych, członków stowarzyszenia, zaprzyjaźnione KGW, przedstawicieli uchodźców ukraińskich na montaż słowno – muzyczny „Chwała Ukrainie – Bohaterom chwała”. Autorem scenariusza była emerytowana nauczycielka języka polskiego Maria Wilk. Oprawę muzyczną z piosenek polskich i ukraińskich (oryginalnych i tłumaczonych na język polski) przygotował Piotr Sitarski.

Przygotowany przez Stowarzyszenie montaż złożony z polskiej poezji, wierszy o miłości, wolności i potrzebie solidarności oraz ukraińskich i polskich piosenek miał na celu przywrócić nadzieję i wlać jej iskierkę w serca tych, co musieli uciekać ze swojej ojczyzny. Miał ponadto przynieść trochę optymizmu i wiary w to, że w tej walce nie są sami.

W klimat wieczoru wprowadził uczestników wiersz Wisławy Szymborskiej „Jacyś ludzie”, który zaprezentowała Grażyna Urbaniak – Kopczyńska, prezes Stowarzyszenia. Wizjonerski wiersz polskiej noblistki idealnie oddał klimat wydarzeń toczących się za polskimi granicami od 24 lutego 2022 roku.

Ja­cyś lu­dzie w uciecz­ce przed ja­ki­miś ludź­mi.

W ja­kimś kra­ju pod słoń­cem i nie­któ­ry­mi chmu­ra­mi.

Zo­sta­wia­ją za sobą ja­kieś swo­je wszyst­ko,

ob­sia­ne pola, ja­kieś kury, psy, lu­ster­ka,

w któ­rych wła­śnie prze­glą­da się ogień.

Mają na ple­cach dzban­ki i to­boł­ki,

im bar­dziej pu­ste, tym z dnia na dzień cięż­sze

Od­by­wa się po ci­chu czy­jeś usta­wa­nie,

a w zgieł­ku czy­jeś ko­muś chle­ba wy­dzie­ra­nie

i czy­jeś mar­twym dziec­kiem po­trzą­sa­nie.

Przed nimi ja­kaś wciąż nie tędy dro­ga,

nie ten, co trze­ba most nad rze­ką dziw­nie ró­żo­wą.

Do­ko­ła ja­kieś strza­ły, raz bli­żej, raz da­lej,

w gó­rze, sa­mo­lot tro­chę ko­łu­ją­cy.

Przy­da­ła­by się ja­kaś nie­wi­dzial­ność,

ja­kaś bura ka­mien­ność,

a jesz­cze le­piej nie­by­łość na pe­wien krót­ki czas albo i dłu­gi.

Coś jesz­cze się wy­da­rzy, tyl­ko gdzie i co.

Ktoś wyj­dzie im na­prze­ciw, tyl­ko kie­dy,

kto, w ilu po­sta­ciach i w ja­kich za­mia­rach.

Je­śli bę­dzie miał wy­bór, może nie ze­chce być wro­giem

i po­zo­sta­wi ich przy ja­kimś ży­ciu.

Kolejny wiersz „Chwała Ukrainie” (pozdrowienie ukraińskie) zaprezentowała Bożena Michałczyk.  Wierszowi towarzyszyła piosenka o tym samym tytule i z bardzo ważnym przesłaniem, że ”honor najważniejszy jest, Ukraina o tym wie (…) dziś pokazują jak się walczy o swój kraj”.

Wiele słów padło na temat wolności. Opowiedział o niej wiersz Kazimierza Wierzyńskiego „Wolność”, piosenki „Wolność” w wykonaniu Marka Grechuty, „Modlitwa za Ukrainę”, „Wolność” z repertuaru zespołu „Chłopcy z Placu Broni” wykonana przez Piotra Sitarskiego oraz fragment „Traktatu moralnego” Czesława Miłosza.

Szczególnie w czasie spotkania wybrzmiały dwa wiersze- wiersz K.I. Gałczyńskiego „Prośba o wyspy szczęśliwe”

A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,

wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej, zacałuj,

ty mnie ukołysz i uśpij, snem muzykalnym zasyp,

otumań, we śnie na wyspach szczęśliwych nie przebudź ze snu.

Pokaż mi wody ogromne i wody ciche,

rozmowy gwiazd na gałęziach pozwól mi słyszeć zielonych,

dużo motyli mi pokaż,

serca motyli przybliż i przytul,

myśli spokojne ponad wodami pochyl miłością.

i wiersz „Gdy moja dusza” Bożeny Michałczyk nawołujący do miłości i solidarności z pokrzywdzonymi. Montaż zakończyła piosenka „Dziwny jest te świat”, wielki przebój Czesława Niemena.

Niespodzianką był występ dziewczynki z Ukrainy, która po polsku zaśpiewała o tym jak pokochała Polskę i wiersz „Ojczyzna” napisany przez członkinię KGW z Kamionki.

Wieczór zakończyło spotkanie przy kawałku ciasta, kawie i herbacie.  Pozostała refleksja nad życiem zwykłych ludzi, które  niszczą jednostki o imperialnych zapędach.  Pozostała także pewność, że „ludzi dobrej woli jest więcej”