W Muzeum Ziemi Wieluńskiej 13 maja otwarto wystawę ” Porcelana – Jej Wysokość Królowa Stołu”.  Otwarcie wystawy poprzedził występ Królewskiego Zespołu Tańca Dawnego „La Danse” z Kutna, który oczarował widzów pięknymi strojami z połowy XVIII wieku i wieloma kontredansami a na koniec wprowadzeniem widzów z muzealnego tarasu do sali wystawowej gdzie można było podziwiać unikatowe zbiory starej  porcelany Renaty Wodzki i Anny Goździkowskiej-Kessentini.  Podczas otwarcia ekspozycji kolekcjonerki opowiedziały o swojej pasji i prezentowanych obiektach, z którymi wiążą się niesamowite historie. Wystawie towarzyszy przepiękny katalog.

We wstępie do katalogu wystawy czytamy:

Prawdziwe kolekcjonerstwo zaczyna się od krótkiej chwili zachwytu. Ten wyjątkowy zachwyt przekształca się w ciekawość i pożądanie, co powoduje, że zaczynamy poszukiwać i to zarówno obiektów, jak i samej wiedzy o nich. Wówczas stajemy się kolekcjonerami (…)

Kolekcjonowanie porcelany to proces, polegający na badaniu przedmiotów pod kątem wzorów, technik, burzliwych losów manufaktur, artystów je wykonujących, ale też i poprzednich właścicieli. Bo każdy wytworzony przedmiot wychodzący spod ręki modelarza, złotnika, malarza zaczyna pisać swoje dzieje, trafia na różne stoły królewskie, arystokratyczne czy mieszczańskie po to by być cichymi świadkami historii. Trzymając w ręce pokiereszowaną filiżankę, każdy kolekcjoner zadaje sobie pytanie, „o czym milczy ta porcelana…” (…)

Ta wystawa, to próba wspólnej rozmowy o rozterkach kolekcjonera. Nasza próba dyskusji o białym złocie i próba zaproszenia do rozmowy innych kolekcjonerów porcelany, a może i próba zachęcenia i zaciekawienia naszym zachwytem innych osób. Jest próbą rozmów i wymiany myśli, którą rozpoczęły dwie kolekcjonerki, które, mimo, że mijały się latami na ulicach jednego miasta, nigdy się nie poznały a przewrotnie porcelana spowodowała, że razem wróciły do domu… do Wielunia.

Wydarzenie zakończył wykład o tajnikach naprawy i konserwacji starej porcelany. Wygłosiła go Alicja Szostakiewicz, ekspertka naprawy i renowacji porcelany z Włodawy.

Anna Goździkowska –Kessentini urodzona w Wieluniu, absolwentka Liceum im. Tadeusza Kościuszki, prawniczka (ukończyła Uniwersytet Łódzki), od 13 lat mieszka w Krakowie. Od lat dzieli życie między Polskę i Algierię.  Ukończyła studia podyplomowe na Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego (kierunek „Rynek sztuki i antyków”). Kolekcjonuje porcelanę europejską, głównie XVIII-wieczną i XIX-wieczną, a także polski fajans i ceramikę do 1945 roku. Ta wystawa dla kolekcjonerki to próba podążania za pasją, która pozwala, na co dzień obcować z pięknem, rozwijać się a przede wszystkim otaczać cudownymi ludźmi

Renata Wodzki – urodzona w Wieluniu, absolwentka Wydziału Prawa i Administracji na Uniwersytecie Łódzkim. Mieszka we Frankfurcie nad Menem. Kolekcjonuje porcelanę europejską z XVIII i XIX wieku. Interesują ją także stare kryształy, szkło, biżuteria, obrazy. Prowadzi własną Galerię Antyków (WWW.rajart-wodzki.eu). Wszystkim kolekcjonerom porcelany, antyków poleca studia podyplomowe na Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie – „Rynek sztuki i antyków”.

Kiedy na swojej drodze spotkała Anię Goździkowską-Kessentinini, która także jest pochłonięta pasją odkrywania tajników sztuki użytkowej, głównie starej porcelany, zrodziła się myśl o pokazaniu zbiorów w rodzinnym Wieluniu.

Wystawa zrodzona z pasji i z tęsknoty za  rodzinnymi stronami stała się początkiem nowych przedsięwzięć i zapewne ważnej przyjaźni.

Marzeniem kolekcjonerek prezentujących swoje zbiory w wieluńskim muzeum jest,  by ci, co będą te piękne przedmioty oglądać, choć na chwilę poczuli się wśród nich kolekcjonerami i uświadomili sobie, że wszystkie one przetrwały i są świadkami minionych pokoleń.