Dzień 25 listopada w annałach Muzeum Ziemi Wieluńskiej zapisał się, jako finisaż trwającej od 1 lipca wystawy „Secesja – piękno użytkowe z kolekcji Andrzeja Papiewskiego” połączony z wykładem „Aktualność programu secesji” dr Wisławy Jordan. W trakcie kilkumiesięcznej ekspozycji wielunianie i miłośnicy secesji wysłuchali jeszcze jednego wykładu „Sztuka Luisa Tiffaniego – synteza secesji” dr Lucyny Urbańskiej – Kidoń. Śmiało można powiedzieć, że temat secesji w Wieluniu został oswojony. Dr Wisława Jordan podjęła się próby udowodnienia prawdy o secesji (sztuce ok. 1900 r.), jako bardzo ważnym nurcie w sztuce i o aktualności jej programu.
Wykład przybliżył historię wystawy światowej w Londynie w 1851 r., ukazującej osiągnięcia gospodarcze, nowe technologie (kalkomania, galwanizacja, barwniki syntetyczne, mechaniczne krosna) w połączeniu ze sztuką angielską. Przybliżył także postać Cypriana Kamila Norwida, znawcy sztuki odwiedzającego londyńską wystawę, autora poematu filozoficznego, napisanego w formie „platońskiego dialogu” „Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem”, poruszającego temat piękna, dobra i prawdy, estetyki i pojmowania sztuki, zwolennika tworzenia sztuki narodowej, rozwijającej się w kierunku dobra i prawdy.
Secesja – sztuka nowa –rozwijała się przede wszystkim w wielkich miastach ( w Polsce Kraków, Łódź). Jej program: koncepcja dzieła całościowego, ale tworzonego etapowo, nawiązywanie do natury (kwiaty, trawy, osty), stawianie na witalność (kobieta, dawczyni życia) i spójność użytkowości z pięknem, totalne projektowanie, począwszy od łyżki po budownictwo (willa Leopolda Kindermanna w Łodzi, Sagrada Familia w Barcelonie), architekturę wnętrz, okna witrażowe, tkaniny, meble, lokale użyteczności publicznej (restauracje, kawiarnie, herbaciarnie), nawiązywanie w zdobnictwie do sztuki japońskiej, zaistniał na wystawie paryskiej w 1900 r. stąd „sztuka ok. 1900 r.” Sztuka, która działając na jeden zmysł pobudzała wrażliwość innych (synestezja).To wszystko ciągle jest nam potrzebne, mówiła prelegentka, wracamy do tamtych osiągnięć i w tym tkwi aktualność secesji, sztuki poprzedzającej I wojnę światową.
