14 września odbył się XIII Sejmik Wiejskich Zespołów Teatralnych, jednak tym razem nie w Ożarowie, a w Komornikach. Otworzył go Zbigniew Dąbrowski – Wójt Gminy Mokrsko, a poprowadził Maciej Bieszczad – poeta wieluński i pracownik Biblioteki Publicznej w Mokrsku Filia w Ożarowie.
Celem sejmików Wiejskich Zespołów Teatralnych, słyszymy podczas każdej kolejnej jego edycji, jest chronienie i przechowywanie dorobku czyli dziedzictwa kulturowego wielu pokoleń, ponadto upowszechnianie dorobku teatrów wiejskich poprzez promocję wartościowych przedstawień w placówkach i mediach a także inspirowanie wiejskiego teatru do poszukiwania wartościowego repertuaru, podejmowania autorskich prób dramatopisarskich, sięgania po różnorodne formy wypowiedzi scenicznej oraz do umiejętnego korzystania z tradycyjnej kultury ludowej.
Przed komisją artystyczną podczas XIII Sejmiku zaprezentowały się trzy grupy. Jako pierwszy wystąpił TEATR sPokoleń z widowiskiem „Nie wszyscy złodzieje przychodzą kraść”. Sztukę „Ślepe uczucie magistra Wyprostka” zaprezentował Teatr Bezdomny im. B. Hrabala w Żarowie. A na zakończenie wystąpił Zespół Śpiewaczo -Obrzędowy z Ożarowa ze spektaklem „Sacrum”. Zespół zaprezentował się także od strony wokalnej.
Mimo iż tegoroczny sejmik nie obfitował w widowiska, to z pewnością publiczność miała okazję przeżyć prawdziwą duchową ucztę.
Sejmiki mają charakter niekonkursowy ale Komisje Artystyczne mogą przyznawać nagrody za konkretne wartości artystyczne i poznawcze przedstawień.
„Artystyczny wyraz” – zapamiętajmy te słowa, bowiem muszą one nabrać szczególnej aktualności i wagi. W minionym roku obchodziliśmy jubileusz 35-lecia ogólnopolskiego sejmikowania. Z dumą mówiliśmy o społecznym i artystycznym dorobku, o pobudzeniu ruchu teatralnego i więcej – lokalnych społeczności.
Z satysfakcją podawaliśmy liczby: 200 sejmikowych przeglądów, grubo ponad 1700 spektakli, tysiące wiejskich artystów uczestniczących w zespołach. Jako jedyne Sejmiki znalazły się w Krajowym rejestrze dobrych praktyk na rzecz ochrony niematerialnego dziedzictwa kultury. A jednocześnie ze słowami o osiągnięciach współbrzmiały nuty zatroskania.
Coraz bardziej widać – w życiu i na scenie – odchodzenie pokolenia budowniczych świetności minionych dziesięcioleci. Coraz częściej pada pytanie: kto będzie kontynuatorem, kto sprosta wezwaniu do osiągania „artystycznego wyrazu”? Kto przejmie zadanie fundamentalne – tworzenie teatru obrzędowego.
Tak oto od głębokiej przeszłości wracamy do dnia dzisiejszego i do pytań o jutro. Pamięć o przeszłości może umocnić naszą wiarę w sens i pożytek działania. Może pomóc w wyznaczaniu c e l u. Jednak drogę do jego osiągnięcia musimy wytyczyć sami.
– Zarząd Główny Towarzystwa Kultury Teatralnej
Natalia Zwierz Gmina Mokrsko
