„Ekspresja i wirtuozeria” to tytuł koncertu kameralnego, który odbył się 28 kwietnia w Muzeum Wnętrz Dworskich w Ożarowie Oddział Muzeum Ziemi Wieluńskiej. Na koncert, który został zorganizowany przez Muzeum Wnętrz Dworskich i Instytucję Promocji i Upowszechniania Muzyki „Silesia” w Katowicach zaprosił Jan Książek – dyrektor Muzeum Ziemi Wieluńskiej. Wykonawcami koncertu byli wybitni artyści: profesor Marek Toporowski – klawesyn i prowadzenie koncertu oraz Robert Bachara – skrzypce.
Marek Toporowski – absolwent Akademii Muzycznej w Warszawie (organy, klawesyn), wybitny polski klawesynista, organista, kameralista i dyrygent specjalizujący się w wykonawstwie barokowej muzyki oratoryjno – kantatowej, założyciel kilku zespołów specjalizujących się w wykonywaniu muzyki dawnej, zdobywca I nagrody na I Ogólnopolskim Konkursie Klawesynowym im. Wandy Landowskiej w Krakowie w 1985 r. Swoje umiejętności doskonalił we Francji, Holandii, Niemczech, także na Akademii Im. Karola Szymanowskiego w Katowicach (improwizacja organowa pod kierunkiem Juliana Gembalskiego), dziś prowadzi tu klasę klawesynu.
Robert Bachara – skrzypek urodzony w 1985 roku we Wrocławiu, absolwent Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie profesora Krzysztofa Bruczkowskiego. W 2012 r. otrzymał tytuł dra sztuk muzycznych, w latach 2010– 2014 wykładowca w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, aktualnie Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie prowadzi klasę skrzypiec; grając muzykę dawną stosuje charakterystyczny dla epoki uchwyt instrumentu („na piersi”), co brzmieniem przypomina brzmienie instrumentu z epoki baroku, nadaje też granym utworom odpowiedni koloryt.
W ścianach ożarowskiego dworu zabrzmiały wybrane kompozycje ze zbioru 6 Sonat na skrzypce i klawesyn autorstwa Johanna Sebastiana Bacha zapisanych pod numerami BWV 1014 – 1019. Były to: Sonata H- moll BWV 1014, Sonata A- dur BWV 1015, Sonata E – dur BWV 1016, Sonata C – moll, BWV 1017, Sonata F – moll 1018, Sonata G – dur BWV 1019. Zagrane sonaty ukazały wszystkie subtelności muzyki kompozytora, stały się „rozmową” dwóch instrumentów, wzajemnie się nasłuchujących, wchodzących ze sobą w przepiękny muzyczny dialog.
Koncert „Ekspresja i wirtuozeria” ze względu na wykonujących go artystów i ich wielkie wirtuozerskie umiejętności oraz na nietypowy uchwyt skrzypiec stosowany przez skrzypka, także na swoją monograficzność (grana jedna wielka forma nowatorskich sonat mistrza Johanna Sebastiana Bacha) stał się niezwykłym i niepowtarzalnym muzycznym wydarzeniem, co owacją na stojąco docenili słuchacze.
