15 października, w kościele św. Mikołaja u sióstr Bernardynek w Wieluniu z okazji Dnia Dziecka Utraconego spotkali się na modlitwie różańcowej i na Eucharystii rodzice i inni bliscy członkowie rodzin, które doświadczyły dramatu utraty dziecka. Spotkanie modlitewne poprzedził pochówek dzieci utraconych na wieluńskim cmentarzu. Dzień Dziecka Utraconego to dzień szczególnej refleksji dla rodziców, krewnych i przyjaciół rodzin, które tego doświadczyły.
Obchodzony na całym świecie 15 października Dzień Dziecka Utraconego ma swoje początki w USA. Tu w 1988 roku ustanowiono Dzień Pamięci Dzieci Nienarodzonych i Zmarłych. W Polsce święto to jest obchodzone od 2004 roku, w Wieluniu od 2012 roku. Od 2016 roku tradycją stało się wspólne odmawianie różańca i uczestnictwo we Mszy Świętej.
Modlitwę różańcową, tajemnice bolesne, poprzedziło odczytanie Aktu zawierzenia zmarłego dziecka Bożemu Miłosierdziu, w którym przywołane zostały słowa świętej siostry Faustyny „…dziś sprowadź mi dusze ciche i pokorne, dusze małych dzieci, i zanurz je w miłosierdziu moim…” oraz prośba rodziców: „Ośmieleni, Jezu, Twoją dobrocią pokornie prosimy: przyjmij nasze dzieci do wspólnoty zbawionych i pozwól im oglądać swoje Oblicze…”
W rozważaniach tajemnic bolesnych wybrzmiały słowa: Prosimy, tak jak Anioł pocieszał Ciebie w Ogrójcu, tak postaw obok rodziców po stracie dziecka ludzi śpieszących z pocieszeniem; W chwilach trudnych naucz nas mądrego milczenia z tymi, którzy płaczą; Daj nam Jezu śpieszyć ze współczuciem pełnym szacunku dla czyjegoś cierpienia; Naucz nas mądrze pomagać tym, którzy przechodzą przez swoją drogę krzyżową; Naucz nas kochać wszystkich ludzi-nie czyniąc wyjątków, tak jak czynił to Chrystus, dla którego każdy człowiek był jednakowo ważny – ten, który dopiero ma się narodzić, jak i ten, który stoi u schyłku życia.
Z Eucharystii modlący się wynieśli oczywiste prawdy o życiu, które musi być chronione od poczęcia aż do naturalnej śmierci oraz to, że o życiu każdego człowieka decyduje Bóg, jedyny Pan i Dawca życia.
Uczestnictwo we wspólnej modlitwie złagodziło dramat utraty dziecka i dało modlącym się rodzicom pocieszenie oraz nadzieję na ponowne spotkanie z nimi w wieczności.
.
