Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa to święto ustanowione przez papieża Urbana IV w 1264 roku, obchodzone nieprzerwanie od wprowadzenia do kalendarza liturgicznego przez papieża Jana XXII. Od początku też gromadzi wielką ilość wiernych, którzy publicznie chcą wyznać wiarę w Chrystusa eucharystycznego.
W każdej parafii stają cztery ołtarze. Przy każdym z nich zatrzymuje się procesja. Tak było i w parafii św. Barbary w Wieluniu 20 czerwca. Parafia, która powstała w 2000 roku, kolejny raz złożyła świadectwo wiary w Eucharystię. Świadczyła o tym udekorowana trasa procesji, cztery piękne ołtarze i wypisane na nich słowa: Uwielbiam Ciebie w każdym momencie; Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi ( JP II) z dodatkowymi słowami: „Ziemio Polska! Ziemio Ojczysta. Zjednocz się przy Chrystusowej Eucharystii (JP II); Rodzina silna Bogiem; W mocy Bożego Ducha.
W pielgrzymce eucharystycznej szli: chór parafialny, Żywy Różaniec, Rycerze Kolumba, ministranci, dzieci sypiące kwiaty, sygnaliści Koła łowieckiego Daniel, poczty sztandarowe kół łowieckich Kormoran, Daniel , Dzik, Odyniec, Cyranka i Okręgowego Związku łowieckiego w Sieradzu , siostry Antoninki, wierni niezrzeszeni, księża Jarosław Boral, Andrzej Kornacki i przewodniczący procesji ks. Jan Hańderek ze Zgromadzenia Salezjanów, szef Salezjańskiego Wolontariatu Misyjnego „Młodzi Światu”.
Tu w Wieluniu, mówił ks. Jan, przypadło mi w udziale iść razem z Chrystusem eucharystycznym po ulicach parafii św. Barbary i modlić się z „Rodziną św. Barbary” przy czterech ołtarzach, słuchać czytanych przez ks. Andrzeja czterech fragmentów Ewangelii związanych z Eucharystią: Ustanowienie Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy, Cudowne rozmnożenie chleba i nakarmienie 4000 mężczyzn, Wędrówka uczniów do Emaus i poznanie Chrystusa przy łamaniu chleba, Modlitwa o jedność; śpiewać pieśni eucharystyczne, litanię do Serca Pana Jezusa, suplikacje i błogosławić mijane domostwa Najświętszym Sakramentem, udzielić błogosławieństwa na cztery strony świata przy ostatnim ołtarzu, odprawić Mszę świętą w budującym się kościele, by na koniec wyśpiewać uroczyste „Ciebie Boga wysławiamy…” i zostawić wiernych z pytaniem „Czy moje serce tęskni za Chrystusem? Czy moje serce pragnie Chrystusa?
Z
